โครงงาน “เครื่อง Mini CNC”

ผู้จัดทำ

1. สามเณรวชิรกร สุขสำอางค์                   ระดับชั้น มัธยมศึกษาปีที่ 5
2. สามเณรอดิศร จันทำ                             ระดับชั้น มัธยมศึกษาปีที่ 4
3. สามเณร ฐณกฤต กิตติพันธ์                   ระดับชั้น มัธยมศึกษาปีที่ 5

อาจารย์ปรึกษา : นายพิรพัฒน์ แก้วแสน

สถานศึกษา : โรงเรียน ศรีเกษตรวิทยา จังหวัด ศรีสะเกษ

บทคัดย่อ

CNC เป็นคำย่อมาจากคำว่า Computer Numerical Control หมายถึงการใช้คอมพิวเตอร์มาช่วยควบคุมการทำงานเครื่องจักรกลอัตโนมัติต่างๆ เช่น เครื่องกัด เครื่องกลึง เครื่องเจาะ เครื่องเจียระไน ฯลฯ โดยการสร้างรหัส ตัวเลข สัญลักษณ์ หรือเรียกว่าโปรแกรม NC ขึ้นมาควบคุมการทำงานของเครื่องจักรกล ซึ่งสามารถทำให้ผลิตชิ้นงานได้รวดเร็วถูกต้อง และเที่ยงตรง

นับตั้งแต่ปี ค.ศ. 1960 เป็นต้นมา เทคโนโลยีทางด้านไมโครโปรเซสเซอร์เข้ามามีบทบาทแทนที่หลอดสุญญากาศ และทรานซิสเตอร์ก็มีการพัฒนาจากเครื่องจักร NC มาเป็นเครื่องจักร CNC (Computer Numerically Controlled) และเครื่องจักร CNC ก็กลายเป็นพระเอกที่โดดเด่นเรื่อยมา เนื่องจากมีหน่วยความจำขนาดใหญ่สามารถบรรจุโปรแกรมการทำงานต่าง ๆ ได้เป็นจำนวนมาก นอกจากนี้ยังมีจอภาพแสดงผลแบบกราฟิกแสดงผลหรือจำลองการทำงานได้อีกด้วย

ในการโปรแกรมข้อมูลเข้าไปยังตัวควบคุมเครื่องจักร (Machine Control) ซึ่งเรียกการควบคุมแบบนี้ว่าระบบ softwired โดยมีการเปลี่ยนอุปกรณ์ แบบเก่าเป็นอุปกรณ์ที่สามารถจัดเก็บโปรแกรมได้ ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมาก็เป็นยุคต้นของเครื่องจักรกล CNC

โครงงาน “ระฆังตีอัตโนมัติ”

ผู้จัดทำ

1. สามเณรพุทธชาด ช่วยแก้ว               ระดับชั้น มัธยมศึกษาปีที่ 2
2. สามเณรพงศ์พล สมุติรัมย์                 ระดับชั้น มัธยมศึกษาปีที่ 2
3. สามเณรเสฏฐวุฒิ ประทุมแก้ว           ระดับชั้น มัธยมศึกษาปีที่ 2

อาจารย์ที่ปรึกษา:  พระครูสังฆรักษ์ ศักดิ์ดาวุธ   ปญฺญาวุโธ

โรงเรียน วัดโบสถ์อินทร์บุรี (พระปริยัติธรรมแผนกสามัญศึกษา)   จังหวัดสิงห์บุรี

กิจของพระสงฆ์และสามเณรภายในโรงเรียนพระปริยัติธรรม บางครั้งสามเณรให้สัญญาณเช่น ตอนเช้า ตอนเพล    ในบางเวลาที่สามเณรเข้าเรียนอยู่หรือไปทำกิจในที่อื่น จึงไม่มีใครให้สัญญาณ ในการตีระฆัง

ทางคณะผู้จัดทำจึงได้คิดสร้างเครื่องประดิษฐ์ชื่อว่า “ระฆังตีอัตโนมัติ” เพื่อใช้เป็นเครื่องอำนวยความสะดวกในการให้สัญญาณตีระฆัง สำหรับพระสงฆ์และสามเณรภายในวัด

ผังแนวคิด

โครงงาน
“ระบบควบคุมการเปิด – ปิดหลอดไฟอัตโนมัติ
ด้วยพลังงานแสงอาทิตย์ ( Light For Life )”

ผู้จัดทำ

1. สามเณรอภิสิษฐ์ พลอาษา
2. สามเณรสิทธิศักดิ์  วงษ์วิวงษ์
3. สามเณรเกษฎา  แสนสุดตา

อาจารย์ที่ปรึกษา:  นางสาวพนิดา  เล้าประเสริฐ

สถานศึกษา  โรงเรียนวัดไผ่ดำ  แผนกสามัญศึกษา      จังหวัดสิงห์บุรี

ในปัจจุบันมนุษย์ มีการใช้พลังงานมากยิ่งขึ้นโดยเฉพาะพลังงานไฟฟ้า ตามสถานที่ต่าง  ๆ ไม่ว่าจะเป็นโรงเรียน โรงพยาบาล บ้าน เรือน วัด เป็นต้น ซึ่งในสถานที่เหล่านี้ มีการใช้แสงสว่างจากหลอดไฟฟ้าในการดำเนินงาน หรือทำกิจกรรม ตลอดทั้งวัน รวมทั้งตาม
ถนน หนทาง ก็ต้องมีแสงสว่างอำนวยความสะดวกให้แก่ผู้ใช้รถ ใช้ถนน ในเวลากลางคืน เพื่อลดการเกิดอุบัติเหตุ

ดังนั้น   ทางคณะผู้จัดทำเล็งเห็นว่าแสงสว่างนั้นมีความสำคัญเป็นอย่างมาก จึงได้คิดค้นระบบควบคุมการเปิดปิดหลอดไฟอัตโนมัติด้วยพลังงานแสงอาทิตย์ขึ้นมา เพื่อช่วยให้ผู้ที่อยู่ตามชนบท พื้นที่ห่างไกล ได้มีไฟฟ้าใช้ อีกทั้งยังสามารถนำหลอดไฟนี้ไปติดตั้งใช้ตามมุมมืดหรือตามทางเดินที่มืดให้แก่สามเณร ภายในวัดได้ และการเลือกใช้พลังงานแสงอาทิตย์ที่เป็นอีกทางเลือกหนึ่งในการช่วยประหยัดพลังงานไฟฟ้าได้อีกด้วย

โครงงาน PBS-Smart-Farm-Melon

ผู้จัดทำ

1. สามเณรวิทวัส เลาเฒ่า
2. สามเณรฐิติรัตน์ บัวระภา
3. สามเณรเมธาสิทธิ์ ภูระภา

อาจารย์ที่ปรึกษา : นางสาวปวีณา  จันทร์เพ็ง

สถานศึกษา  โรงเรียนวัดไผ่ดำ  แผนกสามัญศึกษา      จังหวัดสิงห์บุรี

ในปัจจุบัน มีการทำการเกษตรกันอย่างแพร่หลาย โดยยึดหลักเศรษฐกิจพอเพียงตามแนวพระราชดำริฯ เช่นเดียวกันกับโรงเรียนวัดไผ่ดำแผนกสามัญศึกษา มีสวนเกษตร ให้สามเณรได้ศึกษาเรียนรู้ ได้ลงมือปฏิบัติจริง โดยสามเณรที่ได้รับหน้าที่ในการดูแลโรงเรือนปลูกเมล่อน มีหน้าที่ทำการรดน้ำ-ใส่ปุ๋ย ให้กับต้นเมล่อน โดยบางครั้งสามเณรจะต้องทำกิจวัตร ทำวาระประจำวัน จึงทำให้ไม่มีเวลาไปรดน้ำ-ใส่ปุ๋ย ให้กับต้นเมล่อนได้ตรงเวลา ทำให้ต้นเมล่อนเจริญเติบโตได้ไม่ดีและแห้งเฉาตาย

ดังนั้น ทางคณะผู้จัดทำจึงอยากพัฒนาโรงเรือนปลูกเมล่อน และแก้ไขปัญหาการรดน้ำ-ใส่ปุ๋ย โดยนำระบบสมองกลเข้ามาช่วยควบคุมการทำงาน การรดน้ำ – ใส่ปุ๋ย แบบอัตโนมัติ ซึ่งการนำระบบสมองกลและเทคโนโลยีเข้ามาใช้ ทำให้โรงเรือนมีความทันสมัยมากขึ้น สามารถรดน้ำ-ใส่ปุ๋ย อย่างอัตโนมัติ ไม่ต้องใช้แรงงานจากคน และช่วยลดเวลาในการทำงานได้อีกด้วย

โครงงาน

“เครื่องชั่งน้ำหนักวัดส่วนสูงแบบดิจิทัล”

ผู้จัดทำ

1. สามเณร เอกราช งามศิริ              ระดับชั้น มัธยมศึกษาปีที่ 2
2. สามเณรชนะชัย บุญใส                ระดับชั้น มัธยมศึกษาปีที่ 2
3. สามเณร ศุภกร พิศเพลิน             ระดับชั้น มัธยมศึกษาปีที่ 2

ครูที่ปรึกษาโครงงาน

1. นายเชษฐา บุญเฮ้า
2. นางสาว วนิดา โวหาร

สถานศึกษา : โรงเรียนโพทธิ์สรีวิทยา จังหวัดศรีสะเกษ

โรงเรียนโพธิ์ศรีวิทยามีการดำเนินการตรวจสุขภาพให้กับสามเณรนักเรียน ซึ่งจะมีการชั่งน้ำหนักและวัดส่วนสูงด้วยทุกครั้ง โดยการวัดส่วนสูงและชั่งน้ำหนักในแต่ละครั้งจะใช้ครูฆราวาสเป็นผู้วัดส่วนสูงชั่งน้ำหนักให้กับสามเณรซึ่งค่าที่ได้จากการวัดส่วนสูงค่อนข้างคาดเคลื่อนและบางทีอาจจะดูไม่เหมาะสม ดังนั้นทางโรงเรียนจึงได้จัดทำโครงงานนี้ขึ้น เพื่อให้ได้ค่าการวัดส่วนสูง ชั่งน้ำหนักมีความถูกต้องแม่นยำ และสามารถนำข้อมูลที่ได้ไปวิเคราะห์หาแนวทางการส่งเสริมสุขภาพอนามัยสามเณรนักเรียนได้อย่างถูกต้อง

โครงงาน “เครื่องนับเหรียญอัตโนมัติ”
Automatic coin counting machine

ผู้จัดทำ

1. สามเณรกฤตพงศ์ มนตรีวง                  ระดับชั้น          มัธยมศึกษาปีที่ 2
2. สามเณรอนุเทพ แตงกวารัมย์               ระดับชั้น         มัธยมศึกษาปีที่ 2

อาจารย์ที่ปรึกษา พระทัศน์   สุทฺธสีโล

โรงเรียนวัดสระกำแพงใหญ่  อำเภออุทุมพรพิสัย  จังหวัดศรีสะเกษ

ในปัจจุบันคนเราต้องการสิ่งอำนวยความสะดวกมากขึ้น ซึ่งการใช้คนนับและจำแนกเหรียญจำนวนมาก อาจทาให้เกิดปัญหาในการนับที่ผิดพลาดและเสียเวลาได้จากปัญหาข้างต้นที่กล่าวมาโครงงานนี้จึงออกแบบเครื่องจำแนกประเภทเหรียญและนับเหรียญขึ้นมาเพื่อจำแนกเหรียญแต่ละชนิดโดยพิจารณาจากขนาดของเหรียญที่แตกต่างกัน

โครงงาน “ห้องเรียนอัจฉริยะ”

ผู้จัดทำ

1. สามเณรพงส์พิษณุ  ทัณยะลักษณ์           ระดับชั้น มัธยมศึกษาปีที่ 2
2. สามเณรประวีร์   ชูวงค์                              ระดับชั้น มัธยมศึกษาปีที่ 2
3. สามเณรพุฒิพงษ์   เรียงสันเทียะ             ระดับชั้น มัธยมศึกษาปีที่ 2

ครูที่ปรึกษาโครงงาน : นายพิรพัฒน์ แก้วแสน

สถานศึกษา : โรงเรียน ศรีเกษตรวิทยา จังหวัด ศรีสะเกษ

บทคัดย่อ

เนื่องจากในปัจจุบันเป็นยุคสมัยที่มีเทคโนโลยีและมีการนำเอาเทคโนโลยีเข้ามาใช้ในงานด้านต่าง ๆ อย่างหลากหลาย โรงเรียนศรีเกษตรวิทยา มีห้องเรียน 11 ห้อง มีการใช้กระแสไฟฟ้าเป็นปริมาณมาก ในช่วงพักฉันเพล บางครั้งก็ลืมปิดไฟปิดพัดลม ทำให้เกิดความสิ้นเปลืองไฟฟ้าโดยไม่เกิดประโยชน์ เพื่อบริหารจัดการใช้กระแสไฟอย่างมีประสิทธิภาพ พวกเราคิดว่าควรนำเอาเทคโนโลยีมาใช้ในการควบคุมระบบไฟในห้องเรียน เนื่องจากห้องเรียนมีนักเรียนเข้าไปใช้ห้องเรียนในแต่ละช่วงเวลาเราไม่สามารถทราบได้ว่ามีจำนวนเท่าใด และพวกเราควรจะปิดเครื่องใช้ไฟฟ้าได้อย่างเหมาะสมได้อย่างไร เพื่อไม่ให้เกิดความสิ้นเปลืองมากเกินไปและประหยัดพลังงานไฟฟ้าได้มากที่สุด พวกเราจึงได้คิดจะนำเอาเทคโนโลยีในปัจจุบันมาทำโครงงานนี้ซึ่งเรียกว่า “สวิทช์นับจำนวน” เพื่อให้เราสามารถนับจำนวนนักเรียนที่เข้าไปใช้ห้องน้ันและควบคุมการเปิด-ปิดไฟและพัดลม

โครงงาน
“ตรวจจับควันและเปลวเพลิงเตือนอัคคีภัย”

ผู้จัดทำ

1. สามเณรธนบูลย์ โพธิ์ตะนัง     ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 2
2. สามเณรชัยมงคล กมลหัตถ์   ชั้น มัธยมศึกษาปีที่ 2

อาจารย์ที่ปรึกษา

นายอรรถสิทธิ์ คำภูดี

โรงเรียนศรีเกษตรวิทยา จังหวัดศรีสะเกษ

อัคคีภัยเป็นสาธารณะภัยประเภทหนึ่งที่เกิดขึ้นได้ตลอดเวลาและเป็นปัญหาสำหรับประเทศไทย ซึ่งนับวันจะเกิดขึ้นบ่อยครั้งและทวีความรุนแรงมากยิ่งขึ้น ก่อให้เกิดความสูญเสียต่อชีวิตและทรัพย์สิน และเศรษฐกิจโดยรวมของประเทศเป็นอย่างมากการเกิด
อัคคีภัยส่งผลต่อสิ่งต่าง ๆ มากมาย  ทั้งสภาพแวดล้อมที่ถูกทำลาย ความสูญเสียที่เกิดตามมา ซึ่งสร้างความเสียหายและปัญหาให้แก่ประชาชน สังคมและประเทศชาติอย่างมาก

อัคคีภัยเป็นภัยที่ร้ายแรงที่สุดประการหนึ่งของประชาชนที่อยู่ในเขตเมือง เนื่องจากเมื่อเกิดอัคคีภัยขึ้นแล้ว ทำให้เกิดความเสียหายอย่างใหญ่หลวงแก่ผู้ประสบภัย นอกจากนี้ควันไฟและก๊าซพิษที่เกิดจากการเผาไหม้ยังก่อให้เกิดอันตรายต่อชีวิตของประชาชนอีกด้วยเพราะเล็งเห็นความสำคัญนี้ พวกเราจึงคิดว่า การสร้างอุปกรณ์ตรวจจับควันเพื่อเตือนอัคคีภัย น่าจะเป็นประโยชน์

โครงงาน

“ระบบช่วยเหลือเละป้องกันอัคคีภัย Version 2”

ผู้จัดทำ

1. สามเณรธีรเดช นิลเพชร ระดับชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 6
2. สามเณรนันทกร แก่นแก้ว ระดับชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 4

อาจารย์ที่ปรึกษา

1. นายศิวรรจน์ สวัจฉัตว์
2. นางสาวสุนินาท พุฒจันทร์

โรงเรียนพระปริยัตธิรรมเกียรติแก้ววทิยา ตำบลศรีแก้ว อำเภอศรีรัตนะ จังหวัดศรีสะเกษ

บทคัดย่อ

เนื่องจากโครงงานระบบช่วยเหลือและป้องกันอัคคีภัย เวอร์ชั่นที่ 1 ที่ทางคณะผู้จัดทำโครงงานสร้างขึ้น ครั้งที่แล้วยังตอบสนองความต้องการได้ไม่ครอบคลุม ทางคณะผู้จัดทำจึงมีแนวคิดที่จะทำการพัฒนาโครงงานเรื่อง ระบบช่วยเหลือและป้องกันอัคคีภัย เวอร์ชั่นที่ 1 ทำงานได้ครอบคลุมมากยิ่งขึ้น โดยการสร้างห้องจำลองสถานการณ์เพิ่มเป็น 2 ห้อง เพื่อแสดงให้เห็นว่า ถ้าห้องใดห้องหนึ่งมีควันเพียงอย่างเดียวไม่มีเปลวไฟ ระบบจะไม่สั่งการให้รีเลย์ทำงาน เพื่อไม่ให้ปั๊มน้ำปล่อยน้ำลงมา

ดังนั้น จึงทำให้คณะผู้จัดทำโครงงานมีแนวคิดที่จะสร้างและพัฒนาโครงงาน หลังจากทดสอบการทำงาน ของระบบช่วยเหลือและป้องกันอัคคีภัย เวอร์ชั่นที่ 2 ได้ผลการทดสอบที่หน้าพึงพอใจในระดับหนื่ง ระบบการทำงานของเซนเซอร์ยังมีข้อบกพร่องอยู่ แต่โดยรวมแล้วทำงานได้ดี

โครงงาน

“ระบบควบคุมพัดลมอัจฉริยะ Version 2”

คณะผู้จัดทำ

1. สามเณรอนุชิต ศรีโยธี ระดับชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 4
2. สามเณรไพบูลย์ แก้วมงคล ระดับชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5

อาจารย์ที่ปรึกษา

1. นายศิวรรจน์ สวัจฉัตว์
2. นางสาวสุนินาท พุฒจันทร์

โรงเรียนพระปริยัติธรรมเกียรติแก้ววิทยา ตําบลศรีแก้ว อําเภอศรีรัตนะ จังหวัดศรีสะเกษ

บทนำ

เนื่องจากว่าโรงเรียนพระปริยัติธรรมเกียรติแก้ววิทยาได้สร้างโรงนอนสําหรับสามเณรที่มาเรียนใน โรงเรียนและได้ให้สามเณรเป็นจํานวนมากเข้าไปใช้งานโรงนอน เพื่อเป็นการสะดวกต่อสามเณรที่จะได้ไม่ต้อง ขับรถกลับไปกลับมาบ้านและยังช่วยลดค่าน้ํามัน ซึ่งบ้านของสามเณรนั้นอยู่ต่างอําเภอและจังหวัด อีกทั้งยัง ประหยัดค่าใช้จ่ายของพ่อแม่ ผู้ปกครองของสามเณร ซึ่งห้องนอนหรือโรงนอนของโรงเรียนนั้นได้มีการติดตั้ง พัดลมแบบหมุน 180 องศา ไว้ที่เผดานทั่วห้องนอน เมื่อเวลาที่สามเณรได้เปิดใช้งานพัดลมแล้ว เวลาที่มี กิจกรรมเร่งด่วน หรือตอนที่สามเณรออกจากโรงนอน ก็อาจจะทําให้ลืมปิดการใช้พัดลมได้ เป็นเหตุให้เปลือง พลังงานไฟฟ้าเป็นจํานวนมาก ทางฝ่ายผู้จัดทําโครงงานจึงได้คิดที่จะแก้ไขปัญหาในเรื่องดังกล่าว โดยได้คิดค้น ระบบควบคุมพัดลมอัจฉริยะขึ้นมาเพื่อทําให้พัดลมเปิด-ปิดอัตโนมัติ เพื่อประหยัดพลังงานไฟฟ้าภายในโรงนอน ของโรงเรียน ระบบพัดลมอัจฉริยะ สามารถทํางานได้เป็นอย่างดีและมีประสิทฺธิภาพ โดยเวลาที่มีคนอยู่ในบริเวณ ใกล้เคียงพัดลมก็จะทํางานโดยอัตโนมัติ หากไม่มีคนอยู่ในบริเวณ ระบบก็จะปิดการทํางานเอง โดยไม่ต้องกังวล ในส่วนของการลืมปิดพัดลม