โครงงาน “เครื่องนับเหรียญอัตโนมัติ”
Automatic coin counting machine

ผู้จัดทำ

1. สามเณรกฤตพงศ์ มนตรีวง                  ระดับชั้น          มัธยมศึกษาปีที่ 2
2. สามเณรอนุเทพ แตงกวารัมย์               ระดับชั้น         มัธยมศึกษาปีที่ 2

อาจารย์ที่ปรึกษา พระทัศน์   สุทฺธสีโล

โรงเรียนวัดสระกำแพงใหญ่  อำเภออุทุมพรพิสัย  จังหวัดศรีสะเกษ

ในปัจจุบันคนเราต้องการสิ่งอำนวยความสะดวกมากขึ้น ซึ่งการใช้คนนับและจำแนกเหรียญจำนวนมาก อาจทาให้เกิดปัญหาในการนับที่ผิดพลาดและเสียเวลาได้จากปัญหาข้างต้นที่กล่าวมาโครงงานนี้จึงออกแบบเครื่องจำแนกประเภทเหรียญและนับเหรียญขึ้นมาเพื่อจำแนกเหรียญแต่ละชนิดโดยพิจารณาจากขนาดของเหรียญที่แตกต่างกัน

โครงงาน “ห้องเรียนอัจฉริยะ”

ผู้จัดทำ

1. สามเณรพงส์พิษณุ  ทัณยะลักษณ์           ระดับชั้น มัธยมศึกษาปีที่ 2
2. สามเณรประวีร์   ชูวงค์                              ระดับชั้น มัธยมศึกษาปีที่ 2
3. สามเณรพุฒิพงษ์   เรียงสันเทียะ             ระดับชั้น มัธยมศึกษาปีที่ 2

ครูที่ปรึกษาโครงงาน : นายพิรพัฒน์ แก้วแสน

สถานศึกษา : โรงเรียน ศรีเกษตรวิทยา จังหวัด ศรีสะเกษ

บทคัดย่อ

เนื่องจากในปัจจุบันเป็นยุคสมัยที่มีเทคโนโลยีและมีการนำเอาเทคโนโลยีเข้ามาใช้ในงานด้านต่าง ๆ อย่างหลากหลาย โรงเรียนศรีเกษตรวิทยา มีห้องเรียน 11 ห้อง มีการใช้กระแสไฟฟ้าเป็นปริมาณมาก ในช่วงพักฉันเพล บางครั้งก็ลืมปิดไฟปิดพัดลม ทำให้เกิดความสิ้นเปลืองไฟฟ้าโดยไม่เกิดประโยชน์ เพื่อบริหารจัดการใช้กระแสไฟอย่างมีประสิทธิภาพ พวกเราคิดว่าควรนำเอาเทคโนโลยีมาใช้ในการควบคุมระบบไฟในห้องเรียน เนื่องจากห้องเรียนมีนักเรียนเข้าไปใช้ห้องเรียนในแต่ละช่วงเวลาเราไม่สามารถทราบได้ว่ามีจำนวนเท่าใด และพวกเราควรจะปิดเครื่องใช้ไฟฟ้าได้อย่างเหมาะสมได้อย่างไร เพื่อไม่ให้เกิดความสิ้นเปลืองมากเกินไปและประหยัดพลังงานไฟฟ้าได้มากที่สุด พวกเราจึงได้คิดจะนำเอาเทคโนโลยีในปัจจุบันมาทำโครงงานนี้ซึ่งเรียกว่า “สวิทช์นับจำนวน” เพื่อให้เราสามารถนับจำนวนนักเรียนที่เข้าไปใช้ห้องน้ันและควบคุมการเปิด-ปิดไฟและพัดลม

โครงงาน
“ตรวจจับควันและเปลวเพลิงเตือนอัคคีภัย”

ผู้จัดทำ

1. สามเณรธนบูลย์ โพธิ์ตะนัง     ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 2
2. สามเณรชัยมงคล กมลหัตถ์   ชั้น มัธยมศึกษาปีที่ 2

อาจารย์ที่ปรึกษา

นายอรรถสิทธิ์ คำภูดี

โรงเรียนศรีเกษตรวิทยา จังหวัดศรีสะเกษ

อัคคีภัยเป็นสาธารณะภัยประเภทหนึ่งที่เกิดขึ้นได้ตลอดเวลาและเป็นปัญหาสำหรับประเทศไทย ซึ่งนับวันจะเกิดขึ้นบ่อยครั้งและทวีความรุนแรงมากยิ่งขึ้น ก่อให้เกิดความสูญเสียต่อชีวิตและทรัพย์สิน และเศรษฐกิจโดยรวมของประเทศเป็นอย่างมากการเกิด
อัคคีภัยส่งผลต่อสิ่งต่าง ๆ มากมาย  ทั้งสภาพแวดล้อมที่ถูกทำลาย ความสูญเสียที่เกิดตามมา ซึ่งสร้างความเสียหายและปัญหาให้แก่ประชาชน สังคมและประเทศชาติอย่างมาก

อัคคีภัยเป็นภัยที่ร้ายแรงที่สุดประการหนึ่งของประชาชนที่อยู่ในเขตเมือง เนื่องจากเมื่อเกิดอัคคีภัยขึ้นแล้ว ทำให้เกิดความเสียหายอย่างใหญ่หลวงแก่ผู้ประสบภัย นอกจากนี้ควันไฟและก๊าซพิษที่เกิดจากการเผาไหม้ยังก่อให้เกิดอันตรายต่อชีวิตของประชาชนอีกด้วยเพราะเล็งเห็นความสำคัญนี้ พวกเราจึงคิดว่า การสร้างอุปกรณ์ตรวจจับควันเพื่อเตือนอัคคีภัย น่าจะเป็นประโยชน์

โครงงาน

“ระบบช่วยเหลือเละป้องกันอัคคีภัย Version 2”

ผู้จัดทำ

1. สามเณรธีรเดช นิลเพชร ระดับชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 6
2. สามเณรนันทกร แก่นแก้ว ระดับชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 4

อาจารย์ที่ปรึกษา

1. นายศิวรรจน์ สวัจฉัตว์
2. นางสาวสุนินาท พุฒจันทร์

โรงเรียนพระปริยัตธิรรมเกียรติแก้ววทิยา ตำบลศรีแก้ว อำเภอศรีรัตนะ จังหวัดศรีสะเกษ

บทคัดย่อ

เนื่องจากโครงงานระบบช่วยเหลือและป้องกันอัคคีภัย เวอร์ชั่นที่ 1 ที่ทางคณะผู้จัดทำโครงงานสร้างขึ้น ครั้งที่แล้วยังตอบสนองความต้องการได้ไม่ครอบคลุม ทางคณะผู้จัดทำจึงมีแนวคิดที่จะทำการพัฒนาโครงงานเรื่อง ระบบช่วยเหลือและป้องกันอัคคีภัย เวอร์ชั่นที่ 1 ทำงานได้ครอบคลุมมากยิ่งขึ้น โดยการสร้างห้องจำลองสถานการณ์เพิ่มเป็น 2 ห้อง เพื่อแสดงให้เห็นว่า ถ้าห้องใดห้องหนึ่งมีควันเพียงอย่างเดียวไม่มีเปลวไฟ ระบบจะไม่สั่งการให้รีเลย์ทำงาน เพื่อไม่ให้ปั๊มน้ำปล่อยน้ำลงมา

ดังนั้น จึงทำให้คณะผู้จัดทำโครงงานมีแนวคิดที่จะสร้างและพัฒนาโครงงาน หลังจากทดสอบการทำงาน ของระบบช่วยเหลือและป้องกันอัคคีภัย เวอร์ชั่นที่ 2 ได้ผลการทดสอบที่หน้าพึงพอใจในระดับหนื่ง ระบบการทำงานของเซนเซอร์ยังมีข้อบกพร่องอยู่ แต่โดยรวมแล้วทำงานได้ดี

โครงงาน “ระบบรดน้ำหลังคา”

ผู้จัดทำ

1. สามเณรวิศวกร สายสืบ
2. สามเณรเสรีย์ ใจใหญ่
3. สามเณรสิทธิโชค บัวตี

อาจารย์ที่ปรึกษา:  พระอาจารย์เฉลิมชัย   ธมฺมชโย

สถานศึกษา: โรงเรียนวัดหย่วนวิทยา 177 หมู่ 3  ต.หย่วน   อ.เชียงคำ   จ.พะเยา   56110

บทนำ

ด้วยโรงอาหารของโรงเรียนถูกต่อเติมขึ้นจากด้านข้างอาคารเรียนโดยมุ่งหลังคากระเบื้องยื่นออกมาประมาณ 10เมตรและก่ออิฐสูงขึ้นมาประมาณ 1 เมตร เพื่อจัดทำเป็นส่วนของโรงอาหารเพื่อให้คณะครูและสามเณรนักเรียนได้ฉันภัตตาหารเพลอย่างเป็นสัดส่วน และยังใช้เป็นสถานที่จัดกิจกรรมต่างๆของโรงเรียน เช่น ประชุมสามเณรนักเรียน  ประชุมผู้ปกครอง  วันไหว้ครู  แลกของขวัญปีใหม่และอีกหลายๆกิจกรรม ในช่วงพักกลางวันซึ่งเป็นช่วงที่มีอากาศร้อนอบอ้าว แสงแดดสาดส่องลงมาที่หลังคาโรงอาหารประจวบกับหลังคาโรงอาหารต่ำ จึงทำให้อากาศไม่มาสามารถที่จะถ่ายเท ทำให้การพักฉันภัตตาหาร รับประทานอาหารกลางวันและจัดกิจกรรมต่างๆในช่วงบ่าย จึงเป็นบรรยากาศที่ต้องปาดเหงื่อปาดไคลกันไปแทบถ้วนทั่วทุกๆรูป/คน เพื่อเป็นการแก้ไขปัญหาดังกล่าวข้างต้นที่ได้กล่าวมา จึงได้คิดค้นโครงงานด้านวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีโดยใช้ไอซีทีจากการไปเข้าค่าย  อิคคิวซัง1 ปีที่ 5  เมื่อวันที่ 20 – 22 พฤศจิกายน 2560 ณ มหาวิทยาลัยราชภัฏอุตรดิตถ์ที่ผ่านมา โดยเป็นระบบ Springer พ่นน้ำแบบกระจายเป็นวงกว้างติดตั้งไว้บนหลังคาของโรงอาหารเพื่อเป็นการลดอุณหภูมิที่ร้อนระอุจากการที่แสงแดดสาดส่องมาที่หลังคา เป็นการคลายความร้อนให้กับครู สามเณรนักเรียนในช่วงการจัดกิจกรรมยามบ่ายที่โรงอาหาร โดยใช้การเรียนโปรแกรมลงบน GoGo board พร้อม Temperature sensor  และการสั่งเปิดปิดน้ำผ่าน  Solenoid Valve โดยมี Rely เป็นตัวสับ swift ระบบฟ้าที่เข้าสู่  Solenoid Valve

โครงงาน 

“เครื่องอบลดความชื้นเมล็ดพันธ์ุทางการเกษตร”

ผู้จัดทำ

1. สามเณรกิตติพงษ์ อินต๊ะวิชัย ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5
2. สามเณรวทัญญู สมภิพงษ์ ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 6
3. สามเณรคณิศร สุขทัน ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3

อาจารย์ที่ปรึกษา

1. นายจีรวัฒน์ ปันทองมา
2. นางทรรศนาพร ปันทองมา

สถานศึกษา

โรงเรียนวัดดอนมงคลสันติสุขวิทยา เลขที่ 199 หมู่ 4 ต.ดู่พงษ์ อ.สันติสุข จ.น่าน รหัสไปรษณีย์ 55210

ที่มาและความสำคัญ

เนื่องจากในชุมชนมีการประกอบอาชีพทางการเกษตรเป็นหลัก เช่น การปลูก ข้าว ปลูกถั่วเขียว ข้าวโพด เป็นต้น แต่ต้องชื้อเมล็ดพันธุ์พืชจากท้องตลาดที่มีราคาสูงในการลงทุนการผลิต และถูกกดราคาผลผลิตจากพ่อค้าคนกลางในการมารับซื้อผลผลิตโดยการอ้างจากค่าความชื้นของเมล็ดพันธุ์ จึงมีความจำเป็นในการเก็บรักษาเมล็ดพันธุ์พืชให้มีคุณภาพและผลิตเองได้

ดังนั้นทางโรงเรียนวัดดอนมงคลสันติสุข จึงได้คิดค้นโครงงาน “เครื่องอบลดความชื้นของเมล็ดพันธุ์ทางการเกษตร” ขึ้นมาเพื่อช่วยเหลือเกษตรกรหรือชุมชนในการแก้ปัญหาลดต้นทุนในการชื้อเมล็ดพันธุ์ที่มีราคาสูง และเป็นการเพิ่มมูลค่าของผลผลิตทางการเกษตรที่ต้องมีการวัดค่าความชื้นของเมล็ดพันธุ์เป็นตัวกำหนดราคา รวมทั้งต้องมีความจำเป็นในการเก็บรักษาเมล็ดพันธุ์พืชให้มีคุณภาพและระยะเวลายาวนานขึ้น

โครงงาน “ระบบควบคุมโรงเรือนไก่ไข่อัตโนมัติ”

ผู้จัดทำ   

1. สามเณรสุทธิราช      คำเทพ
2. สามเณรอรัญชัย     ใจปิง
3. สามเณรอิทธิกร       ขัติวงค์

อาจารย์ที่ปรึกษา

1. นางสาวรุ่งนภา     หาญยุทธ
2. นางสาววราภรณ์  ลือยศ

บทคัดย่อ

ไก่ไข่เป็นสัตว์เศรษฐกิจที่สำคัญ และได้รับการสนับสนุนโดยนโยบาย และยุทธศาสตร์การวิจัยของชาติฉบับที่ 9 (พ.ศ. 2560–2564) ที่มีประ-เด็นวิจัยมุ่งเน้นตามนโยบายและยุทธศาสตร์การวิจัยของชาติ กล่าวคือ ประเด็นวิจัยด้านการเกษตรและอุตสาหกรรมฐานชีวภาพ (bio-based): อุตสาหกรรมการเกษตร เช่น การเพิ่มผลผลิตการเกษตรสำหรับพืชเกษตรหลัก ปศุสัตว์ และอาหารสัตว์ ดังนั้นจึงควรส่งเสริมการทำโครงงานพัฒนาไก่ไข่อย่างต่อเนื่อง

ภายในชุมชนของสามเณรประกอบอาชีพเกษตรกร ส่วนใหญ่จะเลี้ยงไก่ไข่ อยู่หลายแห่ง ประสบปัญหาการควบคุมสภาพแวดล้อมในโรงเรือนให้อยู่ในช่วงที่เหมาะสมเป็นไปด้วยความยากลำบาก ไม่ทันต่อการเปลี่ยนแปลงของสภาพอากาศ ประสบปัญหาการให้น้ำให้อาหาร กำจัดมูลไก่ แสงสว่าง และการควบคุมอุณหภูมิจำเป็นต้องใช้บุคคลในการควบคุมทุกอย่าง

ทางคณะผู้จัดทำจึงมีแนวคิดทำระบบสมองกลฝังตัวนี้ มาช่วยบูรณาการในการบริหารจัดการ ควบคุมระบบอุปกรณ์ต่างๆภายในโรงเรือนไก่ไข่เพื่อความสะดวก  และแม่นยำในการควบคุม และเพื่อให้ได้ผลผลิตที่ดีขึ้น เพื่อช่วยแบ่งเบาภาระหน้าที่ในการดูแล ไม่ต้องมีคนคอยให้อาหารเป็นเวลา รวมถึงการกำจัดมูลไก่  อีกทั้งโครงงานของเรานี้สามารถนำไปพัฒนาให้ดียิ่งขึ้นๆไป และสามารถนำไปต่อยอดทำในโรงเรือนที่มีขนาดใหญ่ได้ ใช้ในภาพจริงได้

โครงงาน “โรงเรือนสวนผักนักคิด”

ผู้จัดทำ

1. สามเณรกฤษณพล     เพชรเหมือน         ชั้น ม. 5
2. สามเณรพิทักษ์พงศ์    มีบุญ                   ชั้น ม. 5
3. สามเณรสงกรานต์     แซ่ท้าว                ชั้น ม. 6

อาจารย์ที่ปรึกษา:         นางสาวนันท์นภัส     หาญยุทธ

สถานศึกษา: โรงเรียนพระปริยัติธรรมแผนกสามัญศึกษาวัดปรางค์

บทคัดย่อ

โรงเรือนสวนผักนักคิด  เป็นสิ่งประดิษฐ์อย่างหนึ่งที่สำคัญต่อเกษตรกร คือ ช่วยลดปัญหาการที่เกษตรกรไม่มีเวลาดูแลอย่างสม่ำเสมอ จึงคิดสร้างสรรค์โครงงานระบบอัตโนมัติ ที่ควบคุมด้วยการเขียนโค้ดหรือโปรแกรม ชุดคำสั่งจาก Go Go Bright  เพื่อสั่งให้โรงเรือนสวนผักนักคิดเป็นระบบควบคุมการทำงานของเซ็นเซอร์ต่าง ๆ ที่ใช้ในระบบนี้ทำงานโดยอัตโนมัติ เพื่อแก้ปัญหาของเกษตรกรในเวลาที่เกษตรกรไม่ว่างหรือไม่มีเวลา โดยมีหลักการทำงานดังนี้ ซึ่งเมื่ออุณหภูมิในอากาศต่ำ ให้เปิดไฟ จนกว่าอุณหภูมิจะคงที่ และถ้าอุณหภูมิสูง ให้เปิดน้ำ และเปิดพัดลมระบายอากาศ จนกว่าอุณหภูมิจะคงที่ แล้วถ้ามีอีกกรณีหนึ่ง ถ้าความชื้นในดิน ว่ามีความชื้นอยู่แล้ว ถึงอุณหภูมิจะสูงขึ้น ระบบก็จะสั่งงานให้ เปิดแต่พัดลมอย่างเดียว นอกจากนี้ยังได้สั่งให้ระบบเปิดน้ำช่วงเวลา 07.00 น. เป็นเวลา 5 นาที  และช่วงเวลา 17.00  น. เป็นเวลา 5 นาที ผลปรากฏว่า ระบบโรงเรือนสวนผักนักคิดเป็นระบบอัตโนมัติที่ทำงานได้จริง ตามโค้ดหรือโปรแกรมที่ตั้งไว้

โครงงาน “กล่องเก็บโทรศัพท์ระบบอัตโนมัติ”

ผู้จัดทำ

1. สามเณรธัญเทพ      พรมเกศา         ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ ุ6
2. สามเณรสรศักดิ์       สารแก้ว          ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 6
3. สามเณรปุณยวีร์       จอมมี             ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 6

อาจารย์ปรึกษา:  นายศิวะนันท์  บัวนิติสกุล

สถานศึกษา: โรงเรียนนันทบุรีวิทยา พระปริยัติธรรม ตำบลในเวียง อำเภอเมือง จังหวัดน่าน

บทนำ

เทคโนโลยีเป็นการประยุกต์นำเอาความรู้ทางวิทยาศาสตร์มาใช้และก่อให้เกิดประโยชน์ในทางปฏิบัติแก่มวลมนุษย์   เทคโนโลยีเป็นการนำเอาความรู้ทางวิทยาศาสตร์มาใช้ในการประดิษฐ์สิ่งของต่างๆให้เกิดประโยชน์สูงสุด ในปัจจุบันได้นำเอาความรู้ทางวิทยาศาสตร์มาใช้ในการอำนวยความสะดวก ในสถานการณ์ต่าง ๆ อาทิใช้ในการจัดเก็บสิ่งของในตู้ ในกล่อง โดยการเปิด – ปิดกล่อง จะต้องมีรหัสในการเปิดซึ่งจะอำนวยความสะดวกในการจัดเก็บสิ่งของ การใช้เทคโนโลยีเคลื่อนย้ายสิ่ง ของ หรือสินค้าที่จำเป็น

ปัจจุบันการพัฒนาเทคโนโลยีมีความก้าวหน้ามากขึ้น สามารถสร้างอุปกรณ์สมองกลฝังตัวขึ้นมาเพื่ออำนวยความสะดวกให้กับผู้ใช้งาน เพื่อที่จะนำไปประยุกต์ให้งานต่าง ๆ ตามที่ตนเองคิดและออกแบบไว้ขึ้นเพื่อให้ได้งานตามที่ตนเองต้องการซึ่งจะช่วยในการแก้ปัญหาการทำงานต่าง ๆ ได้ตามต้องการ

คณะผู้จัดทำโครงงานกล่องเก็บโทรศัพท์ระบบอัตโนมัติ เป็นโครงงานที่ประยุกต์ใช้การใช้สมองกลฝังตัว KidBright ในการควบคุมการทำงานของอุปกรณ์ต่าง ๆ   และเพื่อการพัฒนาการใช้โปรแกรม KidBright  ให้เกิดประโยชน์สูงสุด