โครงงาน
“เครื่องทำยางลบจากน้ำยางพารากึ่งอัตโนมัติ”

ผู้จัดทำ

1. นางสาวชุติมา   พุทธพงษ์   นักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 6
2. นางสาวกมลชนก   ศิริคุณ   นักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 6
3. นายวิทวัส  มะณรินทร์        นักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 6

อาจารย์ที่ปรึกษา

1. นายนพดล พุทธพฤกษ์
2. นางสาวตัสนีม หลังปุเต๊ะ

สถานศึกษา: โรงเรียนราชประชานุเคราะห์ 37 จังหวัดกระบี่ สังกัดสำนักงานบริหารงานการศึกษาพิเศษ

บทนำ

คณะผู้จัดทำได้เล็งเห็นถึงความสำคัญของปัญหาที่เกิดขึ้นจากน้ำยางที่ล้นตลาดและราคาน้ำยางตกต่ำจึงได้คิดค้นที่จะทำโครงงานเครื่องทำยางลบจากน้ำยางพารากึ่งอัตโนมัติ โดยการนำเอาเทคโนโลยี Thailand 4.0 มาประยุกต์เพื่อตอบสนองความต้องการของผู้อุปโภคเนื่องจากจังหวัดกระบี่ มีพื้นที่ในการทำเกษตรกรรมเป็นจำนวนมากและทางโรงเรียนราชประชานุเคราะห์ ๓๗ จังหวัดกระบี่ มีการส่งเสริมการมุ่งเน้นการฝึกอาชีพการมีการงานทำของนักเรียนและคนในชุมชนซึ่งในพื้นที่ที่ปลูกต้นยางพารา แต่เมื่อมีผลผลิตที่ออกมานั้นเป็นน้ำยางแล้วมีรายได้น้อย เนื่องจากราคาน้ำยางตกต่ำเราจึงคิดค้นหาวิธีแก้ปัญหาเพื่อช่วยเพิ่มรายได้ให้แก่คนในชุมชนหรือชาวเกษตรกรและนักเรียนโรงเรียนราชประชานุเคราะห์ ๓๗ จังหวัดกระบี่เพื่อให้คลายความกังวลจากผลของราคาน้ำยางตกต่ำและยางพาราล้นตลาด

จากการทดลองเครื่องทำยางลบจากน้ำยางพารากึ่งอัตโนมัติ สรุปได้ว่าเครื่องทำยางลบจากน้ำยางพารากึ่งอัตโนมัติ สามารถที่จะช่วยเหลือชาวเกษตรกรได้จริงตามเป้าหมายที่ได้วางไว้โดยสามารถที่จะเพิ่มมูลค่าของน้ำยางพาราและเพิ่มรายได้ให้เกษตรกรและเพิ่มอาชีพให้กับคนในชุมชน นักเรียนโรงเรียนราชประชานุเคราะห์ ๓๗ จังหวัดกระบี่ทุกคน โดยการควบคุมการทำงานของสวิตช์ เปิด-ปิด 1และ 2 โดยสวิตช์ที่ 1 ควบคุมรีเลย์ ซึ่งที่ทำหน้าที่ควบคุมการเปิด-ปิด มอเตอร์ในการปล่อยของเหลวและสสารที่ใช้ในการแข็งตัวของน้ำยางพาราและควบคุมการปั่นเหวี่ยงโดยมอเตอร์ และเมื่อกดสวิตช์ 2 รีเลย์จะทำการเปิดให้น้ำยางพาราที่ผ่านปั่นเหวี่ยงเสร็จแล้วไหลลงมายังตู้อุณหภูมิที่เตรียมไว้เพื่อให้น้ำยางพาราแข็งตัวและนำมาใช้ได้จริงตามเกณฑ์ที่วางไว้

โครงงาน “โรงเรือนปลูกผักมินิอัจฉริยะ “

ผู้จัดทำ

1. นางสาวรูฮานี หะยีดอเลาะ                 นักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 6
2. นายเดชาพล แชกระโทก                   นักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5
3. นางสาวนูรฮาซีเกง มะปีเยาะ             นักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5

อาจารย์ที่ปรึกษา

1. นางสาวเปรมยุดา จันทร์เหมือน
2. นางสาวปาตีเมาะ กอและ

สถานศึกษา:  โรงเรียนศึกษาสงเคราะห์นราธิวาส  ตำบลโละจูด อำเภอแว้ง จังหวัดนราธิวาส

บทนำ

โครงงานฉบับนี้ได้ทำการศึกษาและพัฒนาการทำงานของโรงเรือนปลูกผักเคลื่อนที่ แล้วนำมาพัฒนาให้มีการแจ้งเตือนแบบรวดเร็ว โดยดัดแปลง เพื่อให้สามารถควบคุมการรดน้ำและตรวจวัดปริมาณธาตุในดินโดยอัตโนมัติ

การออกแบบขนาดโครงสร้างและสร้างโรงเรือนปลูกผักมินิอัจฉริยะ ทำการร่างแบบ ให้ได้ขนาดตามแบบ คือขนาดความกว้างของฐาน 80 เซนติเมตร x 80 เซนติเมตรโรงเรือนปลูกผักมินิอัจฉริยะมี 3 ชั้น ด้วยกันโดยความสูงจากฐานของขั้นแรก 80 เซนติเมตร ขั้นที่ 2 สูง 65 เซนติเมตร ขั้นที่ 3 สูง 50 เซนติเมตร เมื่อได้จำนวนตามที่ต้องการแล้ว เริ่มทำการประกอบชิ้นส่วนต่าง ๆ ตามแบบที่ทำการร่างไว้ โดยการออกแบบนี้จะทำการจำลองแปลงปลูกผักมินิอัจฉริยะ ซึ่งสามารถควบคุมการรดน้ำเพื่อเพิ่มความชุ่มชื้นในดิน

จากการทดลองการปลูกผัก สรุปได้ว่า โรงเรือนปลูกผักสามารถตรวจจับความชื้นในดิน และเพิ่มความชื้นในดิน เหตุผลที่แบบจำลองโรงเรือนปลูกผักมินิอัจฉริยะสามารถตรวจจับความชื้นในดิน เพราะถ้าหากเมื่อผักที่ปลูกไว้ในโรงเรือนขาดความชื้นในดินจะส่งสัญญาณไปยังผู้ควบคุมการสั่งการผ่านโทรศัพท์ในแอปพลิเคชั่น BLYNK ที่ถูกติดตั้งโปรแกรมไว้อย่างรวดเร็วและสามารถเชื่อถือได้ 100% และการทำจัดทำต้นแบบจำลองโรงเรือนปลูกผักนี้สามารถเพิ่มประสิทธิภาพในการดูแลสุขภาพในด้านของการรับประทานผักที่ปลอดสารพิษและประหยัดค่าใช้จ่ายในการซื้อผักบางชนิดเพื่อประกอบอาหาร

โครงงาน “Image2Painting”

ผู้จัดทำ

1. นายเทวฤทธิ์ เจริญฤทธิ์        ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 6
2. นายธีรวัฒน์ สังข์สิงห์           ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 6

อาจารย์ที่ปรึกษา: นายภิญโญ ยลธรรม์ธรรม

สถานศึกษา: โรงเรียนศึกษาสงเคราะห์สุราษฎร์ธานี   จังหวัดสุราษฎร์ธานี

บทนำ

เนื่องจากพวกเรามีความสนใจในงานศิลปะของ แวนโก๊ะ (Vincent van Gogh [1]) แต่พวกเราไม่สามารถวาดภาพให้เหมือนตามรูปแบบจริงได้ดังนั้นพวกเราจึงคิดโครงงาน Image2Painting ขึ้นเพื่อน าไฟล์รูปภาพมาแปลงเป็นงานศิลปะภาพวาด โดยใช้ KidBright และ Raspbetrry Pi เป็นตัวสมองกลฝังตัวในการทำงาน ซึ่งเราได้แนวคิดนี้มาจากเครื่องพิมพ์3D [2] แต่ต้องการให้มีโครงสร้างที่ซับซ้อนน้อยกว่า โครงงานImage2Painting สามารถประยุกต์ใช้งานในการเรียนการสอนวิชาศิลปะ  คณิตศาสตร์ วิทยาศาสตร์ และศาสตร์ในด้านอื่น ๆ ได้อีกด้วย

โครงงาน “Smart Classroom Version2”

ผู้จัดทำ

1. 1. นายณัฐวัฒน์ ด้วงเงิน ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 4
   2. นายภูชิต เกตุสมบูรณ์ ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 4
   3. นายอภิวิชญ์ ปาลิกา ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 4

อาจารย์ที่ปรึกษา

1. นายอภิชาติ ชัยชนะ
2. นางสาวนารีรัตน์ อินอิว

สถานศึกษา: โรงเรียนบ้านนา “นายกพิทยากร”

บทนำ

ในปัจจุบันเทคโนโลยีได้เข้ามามีส่วนร่วมในชีวิตประจำวันของพวกเราทุกคน ในหลายๆด้านที่สำคัญ  ทั้งด้านการอำนวย
ความสะดวกสบายด้วยการนำเทคโนโลยีต่างๆมาประยุกต์หรือช่วยแก้ปัญหา เพื่อตอบสนองความสะดวกสบาย แทบทุกวงการล้วนนำคอมพิวเตอร์เข้าไปเกี่ยวข้องกับการใช้งาน จนกล่าวได้ว่าคอมพิวเตอร์เป็นปัจจัยที่สำคัญอย่างยิ่งต่อการดำเนินชีวิตและการทำงานในชีวิตประจำวันฉะนั้นการเรียนรู้เพื่อทำความรู้จักกับคอมพิวเตอร์จึงถือเป็นสิ่งที่มีความจำเป็นอย่างยิ่ง อันเห็นได้จากสิ่งประดิษฐ์และนวัตกรรม หลายๆอย่าง ทั้งทางด้านการศึกษา การสื่อสาร การคมนาคม การธุรกิจ สร้างขึ้นเพื่อตอบสนองความสะดวกสบาย

โครงงานห้องเรียนอัจฉริยะ (Smart Classroom) จัดทำขึ้นเพื่อเป็นแบบจำลอง ในการเปิด-ปิดไฟ  พัดลม  การเข้าออกห้องเรียนด้วยการสแกนลายนิ้วมือเพื่อเพิ่มความสะดวกสบาย  ป้องกันการลืมปิดไฟและพัดลม  และป้องกันบุคคลภายนอกที่จะเข้ามาภายในห้องเรียน   โดยจากการทดสอบประสิทธิภาพของแบบจำลองห้องเรียนอัจฉริยะ (Smart Classroom)  พบว่า  แบบจำลองห้องเรียนอัจฉริยะ (Smart Classroom) สามารถจำลองใช้งานได้จริง  และมีประสิทธิภาพความแม่นยำในการตรวจจับลายนิ้วมือคิดเป็นร้อยละ 70

โครงงาน
“เครื่องมือ Clinometer sensor V.2”

ผู้จัดทำ

1. นางสาวญาณิศา จันทร์ศร
2. นางสาววรรณชนก ทองอร่าม
3. นางสาววรรณภา สิมัยนาม

อาจารย์ที่ปรึกษา

1. นางสาวนารีรัตน์อินอิว
2. นายอภิชาติ ชัยชนะ

สถานศึกษา:  โรงเรียนบ้านนา “นายกพิทยากร”

บทนำ

ในการจัดทำโครงงาน เรื่อง Clinometer sensor V.2 เป็นการนำความรู้ทางมาประยุกต์ใช้ให้เกิดการเรียนอย่างเป็นรูปธรรมมากขึ้น  โดยนำความรู้ทางคณิตศาสตร์ เรื่อง ตรีโกณมิติมาช่วยในการคิด  วิเคราะห์  ออกแบบสร้างสรรค์ผลงาน Clinometer sensor V.2 ซึ่งเครื่องมือวัดความสูงนี้สามารถวัดความสูงของวัตถุที่ต้องการได้อย่างมีประสิทธิภาพ   มีความสูงตรงตามความเป็นจริง  เช่น  ส่วนสูงของคน  ประตู  เสาห้อง  ต้นไม้ เป็นต้น โดยผลการศึกษาพบว่าเครื่องวัดความสูง Clinometer sensor V.2 มีประสิทธิภาพสามารถนำมาใช้งานได้จริง  โดยพบความคลาดเคลื่อนเพียงร้อยละ 0.41 และเมื่อประเมินผลความพึงพอใจโดยภาพรวมพบว่าผู้ตอบแบบประเมินมีระดับความพึงพอใจอยู่ในเกณฑ์มากที่สุด

โครงงาน “เครื่องความถี่ขับไล่แมลง”

ผู้จัดทำ

1. นางสาวกัญกร  นวลจันทร์
2. นางสาวธัญญาเรศ  หมั่นมา
3. นางสาววราพร  ชูสนิท

อาจารย์ที่ปรึกษา: นางพรทิพย์  ตองติดรัมย์

สถานศึกษา: โรงเรียนบ้านนา”นายกพิทยากร”

บทนำ

ปัจจุบันการประกอบอาชีพเกษตรกรรมมักจะพบปัญหาเกี่ยวกับศัตรูพืช โดยศัตรูพืชที่พบนั้นมีหลากหลายชนิดส่วนใหญ่ที่พบมักจะเป็นศัตรูจำพวกแมลง เกษตรกรมักจะใช้ยาฆ่าแมลงเพื่อกำจัดแมลงเนื่องจากเป็นวิธีที่ง่ายที่สุด แต่สารเคมีเหล่านั้นอาจส่งผลต่อสุขภาพและทำให้ผลผลิตนั้นมีสารเคมีตกค้างส่งผลให้พืชผักมีคุณภาพที่ด้อยลง ซึ่งส่งผลต่อเศรษฐกิจทำให้ราคาของพืชผักตกลงและไม่เป็นไปตามผลสัมฤทธิ์ของผู้ประกอบการ ทางผู้จัดทำโครงงานได้เล็งเห็นถึงปัญหาดังกล่าวจึงได้ศึกษาวิธีการกำจัดแมลงโดยรูปแบบการใช้คลื่นอัลตราโซนิก

จากปัญหาข้างต้นผู้จัดทำโครงงานจึงคิดค้น “เครื่องความถี่ขับไล่แมลง” เพื่อจะสามารถติดตั้งการทำเกษตรกรรมในโรงเรือนโดยใช้กล้องตรวจจับเมื่อพบแมลงระบบจะสั่งให้เครื่องความถี่ขับไล่ปล่อยคลื่นอัลตราโซนิกซึ่งจะส่งผลให้แมลงนั้นไม่กล้าเข้าใกล้กับพืชผักที่ได้ทำการปลูกแล้ว

โครงงาน “ถังขยะอัจฉริยะ”

ผู้จัดทำ

1.  นางสาวกนกวรรณ   ศรีวงศ์สุข
2.  นางสาวจิราวรรณ    ภู่ผึ้ง
3.  นางสาวสุมิตตา     นกสกุล

อาจารย์ที่ปรึกษา: นางพรทิพย์ ตองติดรัมย์

สถานศึกษา: โรงเรียนบ้านนา “นายกพิทยากร” จังหวัดนครนายก

บทนำ

โครงงานสิ่งประดิษฐ์  “ถังขยะอัจฉริยะ” นี้ ได้จัดทำขึ้นโดยมีวัตถุประสงค์เพื่อสร้างถังขยะที่สามารถแยกขยะได้อย่างถูกประเภท  เพื่อลดปัญหาการทิ้งขยะผิดประเภท  และเพื่อจัดการกับขยะที่สามารถนำกลับมารีไซเคิลได้อย่างถูกวิธี เพราะในสังคมไทยปัจจุบันเกิดปัญหาขยะล้นเมืองซึ่งยังคงเป็นปัญหาที่ยังแก้ไขได้ยากเนื่องจากประชาชนส่วนใหญ่ยังขาดความเข้าใจเรื่องของการคัดแยกขยะรวมถึงการกำจัดขยะที่ถูกวิธี  หลังจากที่ทิ้งขยะลงไปในถังแล้ว ประชาชนกลับไม่รู้เลยว่าขยะเหล่านั้นอาจส่งผลกระทบต่อผู้อื่นรวมถึงระบบนิเวศได้ ทางคณะผู้จัดทำจึงได้คิดค้นสิ่งประดิษฐ์นี้ขึ้นมาเพื่อทำให้การจัดการกับขยะประเภทต่างๆ มีความสะดวกและทำให้การแยกประเภทขยะมีประสิทธิภาพมากยิ่งขึ้น

โดยถังขยะอัจฉริยะทำงานโดยมี Inductive Proximity Sensor ติดอยู่บริเวณกล่องคัดแยก โดย Inductive Proximity Sensor ทำงานโดยใช้หลักการเหนี่ยวนำของสนามแม่เหล็กไฟฟ้าในการทำงาน โดยที่มาของสนามแม่เหล็กไฟฟ้านั้น เกิดจากบริเวณส่วนหัวของเซ็นเซอร์ ซึ่งสามารถตรวจจับวัตถุในระยะที่กำหนดได้โดยไม่มีการสัมผัสกับตัวของวัตถุ โดยเมื่อ Inductive Proximity Sensor ตรวจจับได้ว่าวัตถุนั้นเป็นโลหะ ช่องสำหรับใส่โลหะก็จะเปิดออก จากนั้น Servo Motor (SG90) ก็จะหมุนตีขยะนั้นลงช่องสำหรับใส่โลหะ และถ้า Inductive Proximity Sensor ตรวจจับได้ว่าวัตถุนั้นไม่เป็นโลหะ LDR Photoresistor sensor module โมดูลวัดแสง ก็จะทำงาน เพื่อตรวจสอบว่าวัตถุนั้นเป็นชนิดใสหรือขุ่น โดยหากค่าแสงมีค่ามากกว่า 500 ช่องสำหรับใส่ขวดใสก็จะเปิดออก จากนั้น Servo Motor (SG90) ก็จะหมุนตีขยะนั้นลงช่องสำหรับใส่ขวดใส และหากค่าแสงมีค่าน้อยกว่า 500 ช่องสำหรับใส่ขวดขุ่นก็จะเปิดออก จากนั้น Servo Motor (SG90) ก็จะหมุนตีขยะนั้นลงช่องสำหรับใส่กล่องนม

ซึ่งจากการทดสอบพบว่า สามารถตรวจแยกขยะได้ทั้ง 3 ประเภท (กระป๋องอะลูมิเนียม , กล่องนม และขวดพลาสติกใส) และมีผลความพึงพอใจด้านการใช้งาน “ลดปัญหาการทิ้งขยะผิดประเภท” มากที่สุดเป็นอันดับหนึ่ง และมีผลความพึงพอใจด้านชิ้นงาน “ความเหมาะสมของขนาดชิ้นงาน” มากที่สุดเป็นอันดับหนึ่ง

โครงงาน “เครื่องตัดดอกดาวเรืองอัจฉริยะ”

ผู้จัดทำ

1. นางสาวศมนีย์ สุขปลั่ง
2. นางสาวสุรัสวดี ธงรัตนะ
3. นางสาววรชนก บุญเพ็ง

อาจารย์ที่ปรึกษา:  นางพรทิพย์ ตองติดรัมย์

สถานศึกษา:  โรงเรียนบ้านนา “นายกพิทยากร”

บทนำ

โครงงานเครื่องคัดแยกดอกดาวเรืองนี้มีจุดประสงค์ เพื่อสร้างสรรค์ผลงานในด้านเทคโนโลยีที่สามารถนำมาประยุกต์ใช้กับสวนดาวเรืองด้านการคัดแยกดอกดาวเรืองให้มีคุณภาพมากยิ่งขึ้น อีกทั้งเพื่อเพิ่มความสะดวกสบายในการบริหารจัดการของเกษตรกรเจ้าของสวนดอกดาวเรือง ในเรื่องการประหยัดเวลาและค่าใช้จ่ายในการจ้างบุคลากรต่าง ๆ โดยการนำเทคโนโลยีเข้ามาช่วยมาควบคุมระบบการคัดแยกดอกดาวเรือง คณะผู้จัดทำจึงตัดสินใจประดิษฐ์เครื่องคัดแยกดอกดาวเรืองนี้ขึ้นมา เพื่อช่วยเกษตรกรเจ้าของสวนดาวเรืองในการคัดแยกดอกดาวเรืองให้มีคุณภาพ และเพื่อให้ผู้สนใจสามารถสามารถศึกษารูปแบบการทำงานของระบบที่สร้างขึ้นอย่างชัดเจน

ผลการดำเนินงานพบว่า จากการทดสอบระบบการทำงาน อุปกรณ์ด้านอิเล็กทรอนิกส์สามารถทำได้ตามเป้าหมายที่วางไว้ แต่อุปกรณ์ด้านกลไกยังไม่สามารถทำงานได้อย่างสมบูรณ์

โครงงาน “โรงเรือนมะยงชิดอัจฉริยะ”

ผู้จัดทำ

1. นายนิวัฒน์ วัดอ่อน                 ชั้นมัธยมศึกษำปีที่ 6
2. นายณัฐภูมิ ขัดชมพู                ชั้นมัธยมศึกษำปีที่ 6
3. นายธนกร ธนำพิตรพิบูล         ชั้นมัธยมศึกษำปีที่ 6

อาจารย์ที่ปรึกษา

1. นายนวพัฒน์ เก็มกาแมน
2. นายกัณฑ์อเนก หาญฮึก

สถานศึกษา:  

โรงเรียนองครักษ์  อำเภอองครักษ์ จังหวัดนครนายก
สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาเขต 7 สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน 

บทนำ

โครงงานนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อสร้างและพัฒนาโรงเรือนมะยงชิดอัจฉริยะ และนำความรู้ที่ได้จาก การเข้าค่ายสิ่งประดิษฐ์สมองกลฝังตัวมาใช้แก้ปัญหาทางการเกษตร ผู้วิจัยได้ศึกษาเกี่ยวกับพืชในจังหวัดนครนายก คือ ต้นมะยงชิด โดยพบว่าเกษตรกรในจังหวัด นครนายกประสบปัญหาเรื่องผลผลิตของมะยงชิดที่ปลูกได้ยาก ออกผลิตจำกัดตามฤดูกาล และประสบกับ ปัญหาในการเพาะปลูกเนื่องจากสภาพอากาศ ทำให้ได้ผลผลิตน้อย

คณะผู้จัดทำจึงได้มีแนวคิดในการสร้าง โรงเรือนมะยงชิดอัจฉริยะที่ควบคุมด้วยบอร์ด Auduino และบอร์ด KidBright ด้วยการเขียนโปรแกรม คอมพิวเตอร์เพื่อควบคุมเซนเซอร์ 3 ชนิด ได้แก่ เซนเซอร์วัดอุณหภูมิ เซนเซอร์วัดแสง และเซนเซอร์วัด ความชื้น เพื่อปรับสภาพของโรงเรือนให้เหมาะสมต่อการเพาะปลูกต้นมะยงชิด โดยควบคุมปริมาณน้ำที่มีผล ต่อความชื้นในดินและในโรงเรือน ควบคุมปริมาณอุณหภูมิ และควบคุมปริมาณแสงที่มีผลต่ออุณหภูมิภายในโรงเรือน

จากผลการศึกษาพบว่า จากการสร้างโรงเรือนมะยงชิดอัจฉริยะซึ่งเป็นโรงรือนต้นแบบ ที่มีขนาดกว้าง 60 เซนติเมตร ยาว 100 เซนติเมตร และสูง 75 เซนติเมตร โรงเรือนสามารถป้องกันต้นมะยงชิดจากสภาพ อากาศที่ไม่เหมาะสม ควบคุมความชื้น อุณหภูมิ และปริมาณแสง ผ่านแอพพลิเคชั่น KidBright บนสมาร์ทโฟนได้  สามารถเลือกระดับปริมาณการให้น้ำแก่ต้นมะยงชิดได้ กดสวิตช์ 1 สปริงเกอร์จะปล่อยน้ำเป็นเวลา 5 วินาที โดยถ้ากด สวิตช์ 2 สปริงเกอร์จะปล่อยน้ำเป็นเวลา 10 วินาที โดยอ่านค่าความชื้นที่อยู่ในดิน ควบคุมอุณหภูมิจากการทำงานของพัดลมระบายอากาศ เมื่ออุณหภูมิมีค่าสูงกว่า 25 องศาเซลเซียส พัดลมระบาย อากาศจะทำงาน แต่ถ้าอุณหภูมิน้อยกว่า 25 องศาเซลเซียส พัดลมจะปิดการทำงาน และควบคุมปริมาณแสง ด้วยระบบม่านกันแสง เมื่อโรงเรือนได้รับแสงที่ทำให้ค่าความเข้มเเสงมากกว่า 90 ม่านกันแสงจะปิด เพื่อลด ปริมาณเเสงให้เกิดความเหมาะสม แต่เมื่อได้รับแสงที่ทำให้ค่าความเข้มเเสงน้อยกว่า 50 ม่านกันแสงจะเปิด ทั้งนี้  จากการศึกษาพบว่า อุณหภูมิต่ำและมีช่วงระยะเวลาของอุณหภูมิต่ำนานพอสมควร จะทำให้มะยงชิดออก ดอกและติดผลได้ดีขึ้น

โครงงาน
“ระบบให้อาหารสัตว์ผ่านโทรศัพท์มือถือ”

ผู้จัดทำ

1. นายเจษฎาภรณ์ ขวัญสุข                   ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5
2. นายสหกร บุญชู                                 ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5
3. นายอภินันทร์ ตั้งไพบูลย์สุข              ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5

อาจารย์ที่ปรึกษา

1. นายนวพัฒน์ เก็มกาแมน
2. นายกัณฑ์อเนก หาญฮึก

สถานศึกษา:  

โรงเรียนองครักษ์   อำเภอองครักษ์   จังหวัดนครนายก
สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาเขต   7    สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน

บทนำ

โครงงานนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อสร้างและพัฒนาระบบให้อาหารสัตว์เลี้ยงผ่านโทรศัพท์มือถือ และนำความรู้ที่ได้จากการเข้าค่าย
สิ่งประดิษฐ์สมองกลฝังตัวมาใช้แก้ปัญหาในชีวิตประจำวัน  ผู้วิจัยได้ศึกษาเกี่ยวกับสัตว์เลี้ยงของคนไทยส่วนมาก คือ สุนัข โดยพบว่าการเลี้ยงสุนัขนั้นจำเป็นที่จะต้องให้อาหารและน้ำกับสุนัขทุก ๆ วัน วันละมากกว่า 1 มื้อ โดยผู้เลี้ยงอาจจะมีการน าอาหารสุนัขรสชาติต่าง ๆ ที่มีคุณค่าทางโภชนาการที่แตกต่างกันมาให้สุนัขกินต่างกันในแต่ละวัน ขึ้นอยู่กับสุขภาพและพันธุ์ของสุนัขที่ผู้เลี้ยงได้เลี้ยงไว้ โดยหากผู้เลี้ยงไม่สามารถอยู่ให้อาหารและน้ำแก่สุนัขได้นั้น สุนัขอาจจะไม่ได้รับสารอาหารหรืออาจได้รับอาหารในปริมาณที่มากเกินไป ทำให้เกิดโรคต่าง ๆ ได้

คณะผู้จัดทำจึงมีแนวคิดในการสร้างระบบให้อาหารสัตว์เลี้ยงผ่านโทรศัพท์มือถือที่ควบคุมด้วยบอร์ด KidBright ด้วยการเขียนโปรแกรมคอมพิวเตอร์เพื่อควบคุมเซ็นเซอร์ อัลตร้าโซนิค เซอร์โวมอเตอร์ และปั้มสูบน้ำ  เพื่อใช้สำหรับให้น้ำและอาหารแก่สัตว์ และตรวจวัดปริมาณอาหารคงเหลือ ในช่วงเวลาที่ผู้เลี้ยงไม่สามารถให้อาหารสัตว์เลี้ยงด้วยตัวเองได้จากผลการสำรวจพบว่า จากการสร้างระบบให้อาหารสัตว์เลี้ยงผ่านโทรศัพท์มือถือ  ซึ่งเป็นระบบให้อาหารสัตว์เลี้ยงผ่านโทรศัพท์มือถือต้นแบบที่มีขนาดกว้าง 25 เซนติเมตร ยาว 30 เซนติเมตร และสูง 60  เซนติเมตร ที่มีช่องใส่อาหาร 2 ช่อง ระบบให้อาหารสัตว์เลี้ยงผ่านโทรศัพท์มือถือ
สามารถให้น้ำและเลือกอาหารได้ และยังสามารถตรวจวัดปริมาณอาหารคงเหลือได้ โดยผู้ใช้สามารถตรวจสอบปริมาณอาหารที่คงเหลือภายในช่องใส่อาหารแต่ละช่องได้จากแอพพลิเคชั่น KidBright บนสมาร์ทโฟนได้ และสามารถให้อาหารสัตว์เลี้ยงโดยการกดปุ่มในแอพพลิเคชั่น KidBright โดยหากกดปุ่มสวิตช์ 1 และสวิตช์ 2 โดยสามารถเลือกให้อาหารจากช่องใส่อาหารทั้งสองช่อง โดยถ้ากด สวิตช์ 1 ระบบจะท าการปล่อยอาหารสัตว์จากช่องใส่อาหารช่องที่ 1 ออกมา และถ้ากด สวิตช์ 2 ระบบจะปล่อยอาหารจากช่องใส่อาหารช่องที่ 2 ออกมา และเมื่อปริมาตรน้ าในถาดของสัตว์มีปริมาตรถึงจุดที่กำหนดไว้ปั้มน้ำของระบบจะทำการสูบน้ำจากถังเก็บน้ำเข้ามาใส่ถาดน้ำของสัตว์เลี้ยงให้ถึงระดับที่กำหนดไว้