โครงงาน “Smart Classroom Version2”

ผู้จัดทำ

1. 1. นายณัฐวัฒน์ ด้วงเงิน ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 4
   2. นายภูชิต เกตุสมบูรณ์ ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 4
   3. นายอภิวิชญ์ ปาลิกา ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 4

อาจารย์ที่ปรึกษา

1. นายอภิชาติ ชัยชนะ
2. นางสาวนารีรัตน์ อินอิว

สถานศึกษา: โรงเรียนบ้านนา “นายกพิทยากร”

บทนำ

ในปัจจุบันเทคโนโลยีได้เข้ามามีส่วนร่วมในชีวิตประจำวันของพวกเราทุกคน ในหลายๆด้านที่สำคัญ  ทั้งด้านการอำนวย
ความสะดวกสบายด้วยการนำเทคโนโลยีต่างๆมาประยุกต์หรือช่วยแก้ปัญหา เพื่อตอบสนองความสะดวกสบาย แทบทุกวงการล้วนนำคอมพิวเตอร์เข้าไปเกี่ยวข้องกับการใช้งาน จนกล่าวได้ว่าคอมพิวเตอร์เป็นปัจจัยที่สำคัญอย่างยิ่งต่อการดำเนินชีวิตและการทำงานในชีวิตประจำวันฉะนั้นการเรียนรู้เพื่อทำความรู้จักกับคอมพิวเตอร์จึงถือเป็นสิ่งที่มีความจำเป็นอย่างยิ่ง อันเห็นได้จากสิ่งประดิษฐ์และนวัตกรรม หลายๆอย่าง ทั้งทางด้านการศึกษา การสื่อสาร การคมนาคม การธุรกิจ สร้างขึ้นเพื่อตอบสนองความสะดวกสบาย

โครงงานห้องเรียนอัจฉริยะ (Smart Classroom) จัดทำขึ้นเพื่อเป็นแบบจำลอง ในการเปิด-ปิดไฟ  พัดลม  การเข้าออกห้องเรียนด้วยการสแกนลายนิ้วมือเพื่อเพิ่มความสะดวกสบาย  ป้องกันการลืมปิดไฟและพัดลม  และป้องกันบุคคลภายนอกที่จะเข้ามาภายในห้องเรียน   โดยจากการทดสอบประสิทธิภาพของแบบจำลองห้องเรียนอัจฉริยะ (Smart Classroom)  พบว่า  แบบจำลองห้องเรียนอัจฉริยะ (Smart Classroom) สามารถจำลองใช้งานได้จริง  และมีประสิทธิภาพความแม่นยำในการตรวจจับลายนิ้วมือคิดเป็นร้อยละ 70

โครงงาน
“เครื่องมือ Clinometer sensor V.2”

ผู้จัดทำ

1. นางสาวญาณิศา จันทร์ศร
2. นางสาววรรณชนก ทองอร่าม
3. นางสาววรรณภา สิมัยนาม

อาจารย์ที่ปรึกษา

1. นางสาวนารีรัตน์อินอิว
2. นายอภิชาติ ชัยชนะ

สถานศึกษา:  โรงเรียนบ้านนา “นายกพิทยากร”

บทนำ

ในการจัดทำโครงงาน เรื่อง Clinometer sensor V.2 เป็นการนำความรู้ทางมาประยุกต์ใช้ให้เกิดการเรียนอย่างเป็นรูปธรรมมากขึ้น  โดยนำความรู้ทางคณิตศาสตร์ เรื่อง ตรีโกณมิติมาช่วยในการคิด  วิเคราะห์  ออกแบบสร้างสรรค์ผลงาน Clinometer sensor V.2 ซึ่งเครื่องมือวัดความสูงนี้สามารถวัดความสูงของวัตถุที่ต้องการได้อย่างมีประสิทธิภาพ   มีความสูงตรงตามความเป็นจริง  เช่น  ส่วนสูงของคน  ประตู  เสาห้อง  ต้นไม้ เป็นต้น โดยผลการศึกษาพบว่าเครื่องวัดความสูง Clinometer sensor V.2 มีประสิทธิภาพสามารถนำมาใช้งานได้จริง  โดยพบความคลาดเคลื่อนเพียงร้อยละ 0.41 และเมื่อประเมินผลความพึงพอใจโดยภาพรวมพบว่าผู้ตอบแบบประเมินมีระดับความพึงพอใจอยู่ในเกณฑ์มากที่สุด

โครงงาน “เครื่องความถี่ขับไล่แมลง”

ผู้จัดทำ

1. นางสาวกัญกร  นวลจันทร์
2. นางสาวธัญญาเรศ  หมั่นมา
3. นางสาววราพร  ชูสนิท

อาจารย์ที่ปรึกษา: นางพรทิพย์  ตองติดรัมย์

สถานศึกษา: โรงเรียนบ้านนา”นายกพิทยากร”

บทนำ

ปัจจุบันการประกอบอาชีพเกษตรกรรมมักจะพบปัญหาเกี่ยวกับศัตรูพืช โดยศัตรูพืชที่พบนั้นมีหลากหลายชนิดส่วนใหญ่ที่พบมักจะเป็นศัตรูจำพวกแมลง เกษตรกรมักจะใช้ยาฆ่าแมลงเพื่อกำจัดแมลงเนื่องจากเป็นวิธีที่ง่ายที่สุด แต่สารเคมีเหล่านั้นอาจส่งผลต่อสุขภาพและทำให้ผลผลิตนั้นมีสารเคมีตกค้างส่งผลให้พืชผักมีคุณภาพที่ด้อยลง ซึ่งส่งผลต่อเศรษฐกิจทำให้ราคาของพืชผักตกลงและไม่เป็นไปตามผลสัมฤทธิ์ของผู้ประกอบการ ทางผู้จัดทำโครงงานได้เล็งเห็นถึงปัญหาดังกล่าวจึงได้ศึกษาวิธีการกำจัดแมลงโดยรูปแบบการใช้คลื่นอัลตราโซนิก

จากปัญหาข้างต้นผู้จัดทำโครงงานจึงคิดค้น “เครื่องความถี่ขับไล่แมลง” เพื่อจะสามารถติดตั้งการทำเกษตรกรรมในโรงเรือนโดยใช้กล้องตรวจจับเมื่อพบแมลงระบบจะสั่งให้เครื่องความถี่ขับไล่ปล่อยคลื่นอัลตราโซนิกซึ่งจะส่งผลให้แมลงนั้นไม่กล้าเข้าใกล้กับพืชผักที่ได้ทำการปลูกแล้ว

โครงงาน “ถังขยะอัจฉริยะ”

ผู้จัดทำ

1.  นางสาวกนกวรรณ   ศรีวงศ์สุข
2.  นางสาวจิราวรรณ    ภู่ผึ้ง
3.  นางสาวสุมิตตา     นกสกุล

อาจารย์ที่ปรึกษา: นางพรทิพย์ ตองติดรัมย์

สถานศึกษา: โรงเรียนบ้านนา “นายกพิทยากร” จังหวัดนครนายก

บทนำ

โครงงานสิ่งประดิษฐ์  “ถังขยะอัจฉริยะ” นี้ ได้จัดทำขึ้นโดยมีวัตถุประสงค์เพื่อสร้างถังขยะที่สามารถแยกขยะได้อย่างถูกประเภท  เพื่อลดปัญหาการทิ้งขยะผิดประเภท  และเพื่อจัดการกับขยะที่สามารถนำกลับมารีไซเคิลได้อย่างถูกวิธี เพราะในสังคมไทยปัจจุบันเกิดปัญหาขยะล้นเมืองซึ่งยังคงเป็นปัญหาที่ยังแก้ไขได้ยากเนื่องจากประชาชนส่วนใหญ่ยังขาดความเข้าใจเรื่องของการคัดแยกขยะรวมถึงการกำจัดขยะที่ถูกวิธี  หลังจากที่ทิ้งขยะลงไปในถังแล้ว ประชาชนกลับไม่รู้เลยว่าขยะเหล่านั้นอาจส่งผลกระทบต่อผู้อื่นรวมถึงระบบนิเวศได้ ทางคณะผู้จัดทำจึงได้คิดค้นสิ่งประดิษฐ์นี้ขึ้นมาเพื่อทำให้การจัดการกับขยะประเภทต่างๆ มีความสะดวกและทำให้การแยกประเภทขยะมีประสิทธิภาพมากยิ่งขึ้น

โดยถังขยะอัจฉริยะทำงานโดยมี Inductive Proximity Sensor ติดอยู่บริเวณกล่องคัดแยก โดย Inductive Proximity Sensor ทำงานโดยใช้หลักการเหนี่ยวนำของสนามแม่เหล็กไฟฟ้าในการทำงาน โดยที่มาของสนามแม่เหล็กไฟฟ้านั้น เกิดจากบริเวณส่วนหัวของเซ็นเซอร์ ซึ่งสามารถตรวจจับวัตถุในระยะที่กำหนดได้โดยไม่มีการสัมผัสกับตัวของวัตถุ โดยเมื่อ Inductive Proximity Sensor ตรวจจับได้ว่าวัตถุนั้นเป็นโลหะ ช่องสำหรับใส่โลหะก็จะเปิดออก จากนั้น Servo Motor (SG90) ก็จะหมุนตีขยะนั้นลงช่องสำหรับใส่โลหะ และถ้า Inductive Proximity Sensor ตรวจจับได้ว่าวัตถุนั้นไม่เป็นโลหะ LDR Photoresistor sensor module โมดูลวัดแสง ก็จะทำงาน เพื่อตรวจสอบว่าวัตถุนั้นเป็นชนิดใสหรือขุ่น โดยหากค่าแสงมีค่ามากกว่า 500 ช่องสำหรับใส่ขวดใสก็จะเปิดออก จากนั้น Servo Motor (SG90) ก็จะหมุนตีขยะนั้นลงช่องสำหรับใส่ขวดใส และหากค่าแสงมีค่าน้อยกว่า 500 ช่องสำหรับใส่ขวดขุ่นก็จะเปิดออก จากนั้น Servo Motor (SG90) ก็จะหมุนตีขยะนั้นลงช่องสำหรับใส่กล่องนม

ซึ่งจากการทดสอบพบว่า สามารถตรวจแยกขยะได้ทั้ง 3 ประเภท (กระป๋องอะลูมิเนียม , กล่องนม และขวดพลาสติกใส) และมีผลความพึงพอใจด้านการใช้งาน “ลดปัญหาการทิ้งขยะผิดประเภท” มากที่สุดเป็นอันดับหนึ่ง และมีผลความพึงพอใจด้านชิ้นงาน “ความเหมาะสมของขนาดชิ้นงาน” มากที่สุดเป็นอันดับหนึ่ง

โครงงาน “เครื่องตัดดอกดาวเรืองอัจฉริยะ”

ผู้จัดทำ

1. นางสาวศมนีย์ สุขปลั่ง
2. นางสาวสุรัสวดี ธงรัตนะ
3. นางสาววรชนก บุญเพ็ง

อาจารย์ที่ปรึกษา:  นางพรทิพย์ ตองติดรัมย์

สถานศึกษา:  โรงเรียนบ้านนา “นายกพิทยากร”

บทนำ

โครงงานเครื่องคัดแยกดอกดาวเรืองนี้มีจุดประสงค์ เพื่อสร้างสรรค์ผลงานในด้านเทคโนโลยีที่สามารถนำมาประยุกต์ใช้กับสวนดาวเรืองด้านการคัดแยกดอกดาวเรืองให้มีคุณภาพมากยิ่งขึ้น อีกทั้งเพื่อเพิ่มความสะดวกสบายในการบริหารจัดการของเกษตรกรเจ้าของสวนดอกดาวเรือง ในเรื่องการประหยัดเวลาและค่าใช้จ่ายในการจ้างบุคลากรต่าง ๆ โดยการนำเทคโนโลยีเข้ามาช่วยมาควบคุมระบบการคัดแยกดอกดาวเรือง คณะผู้จัดทำจึงตัดสินใจประดิษฐ์เครื่องคัดแยกดอกดาวเรืองนี้ขึ้นมา เพื่อช่วยเกษตรกรเจ้าของสวนดาวเรืองในการคัดแยกดอกดาวเรืองให้มีคุณภาพ และเพื่อให้ผู้สนใจสามารถสามารถศึกษารูปแบบการทำงานของระบบที่สร้างขึ้นอย่างชัดเจน

ผลการดำเนินงานพบว่า จากการทดสอบระบบการทำงาน อุปกรณ์ด้านอิเล็กทรอนิกส์สามารถทำได้ตามเป้าหมายที่วางไว้ แต่อุปกรณ์ด้านกลไกยังไม่สามารถทำงานได้อย่างสมบูรณ์

โครงงาน “โรงเรือนมะยงชิดอัจฉริยะ”

ผู้จัดทำ

1. นายนิวัฒน์ วัดอ่อน                 ชั้นมัธยมศึกษำปีที่ 6
2. นายณัฐภูมิ ขัดชมพู                ชั้นมัธยมศึกษำปีที่ 6
3. นายธนกร ธนำพิตรพิบูล         ชั้นมัธยมศึกษำปีที่ 6

อาจารย์ที่ปรึกษา

1. นายนวพัฒน์ เก็มกาแมน
2. นายกัณฑ์อเนก หาญฮึก

สถานศึกษา:  

โรงเรียนองครักษ์  อำเภอองครักษ์ จังหวัดนครนายก
สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาเขต 7 สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน 

บทนำ

โครงงานนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อสร้างและพัฒนาโรงเรือนมะยงชิดอัจฉริยะ และนำความรู้ที่ได้จาก การเข้าค่ายสิ่งประดิษฐ์สมองกลฝังตัวมาใช้แก้ปัญหาทางการเกษตร ผู้วิจัยได้ศึกษาเกี่ยวกับพืชในจังหวัดนครนายก คือ ต้นมะยงชิด โดยพบว่าเกษตรกรในจังหวัด นครนายกประสบปัญหาเรื่องผลผลิตของมะยงชิดที่ปลูกได้ยาก ออกผลิตจำกัดตามฤดูกาล และประสบกับ ปัญหาในการเพาะปลูกเนื่องจากสภาพอากาศ ทำให้ได้ผลผลิตน้อย

คณะผู้จัดทำจึงได้มีแนวคิดในการสร้าง โรงเรือนมะยงชิดอัจฉริยะที่ควบคุมด้วยบอร์ด Auduino และบอร์ด KidBright ด้วยการเขียนโปรแกรม คอมพิวเตอร์เพื่อควบคุมเซนเซอร์ 3 ชนิด ได้แก่ เซนเซอร์วัดอุณหภูมิ เซนเซอร์วัดแสง และเซนเซอร์วัด ความชื้น เพื่อปรับสภาพของโรงเรือนให้เหมาะสมต่อการเพาะปลูกต้นมะยงชิด โดยควบคุมปริมาณน้ำที่มีผล ต่อความชื้นในดินและในโรงเรือน ควบคุมปริมาณอุณหภูมิ และควบคุมปริมาณแสงที่มีผลต่ออุณหภูมิภายในโรงเรือน

จากผลการศึกษาพบว่า จากการสร้างโรงเรือนมะยงชิดอัจฉริยะซึ่งเป็นโรงรือนต้นแบบ ที่มีขนาดกว้าง 60 เซนติเมตร ยาว 100 เซนติเมตร และสูง 75 เซนติเมตร โรงเรือนสามารถป้องกันต้นมะยงชิดจากสภาพ อากาศที่ไม่เหมาะสม ควบคุมความชื้น อุณหภูมิ และปริมาณแสง ผ่านแอพพลิเคชั่น KidBright บนสมาร์ทโฟนได้  สามารถเลือกระดับปริมาณการให้น้ำแก่ต้นมะยงชิดได้ กดสวิตช์ 1 สปริงเกอร์จะปล่อยน้ำเป็นเวลา 5 วินาที โดยถ้ากด สวิตช์ 2 สปริงเกอร์จะปล่อยน้ำเป็นเวลา 10 วินาที โดยอ่านค่าความชื้นที่อยู่ในดิน ควบคุมอุณหภูมิจากการทำงานของพัดลมระบายอากาศ เมื่ออุณหภูมิมีค่าสูงกว่า 25 องศาเซลเซียส พัดลมระบาย อากาศจะทำงาน แต่ถ้าอุณหภูมิน้อยกว่า 25 องศาเซลเซียส พัดลมจะปิดการทำงาน และควบคุมปริมาณแสง ด้วยระบบม่านกันแสง เมื่อโรงเรือนได้รับแสงที่ทำให้ค่าความเข้มเเสงมากกว่า 90 ม่านกันแสงจะปิด เพื่อลด ปริมาณเเสงให้เกิดความเหมาะสม แต่เมื่อได้รับแสงที่ทำให้ค่าความเข้มเเสงน้อยกว่า 50 ม่านกันแสงจะเปิด ทั้งนี้  จากการศึกษาพบว่า อุณหภูมิต่ำและมีช่วงระยะเวลาของอุณหภูมิต่ำนานพอสมควร จะทำให้มะยงชิดออก ดอกและติดผลได้ดีขึ้น

โครงงาน
“ระบบให้อาหารสัตว์ผ่านโทรศัพท์มือถือ”

ผู้จัดทำ

1. นายเจษฎาภรณ์ ขวัญสุข                   ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5
2. นายสหกร บุญชู                                 ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5
3. นายอภินันทร์ ตั้งไพบูลย์สุข              ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5

อาจารย์ที่ปรึกษา

1. นายนวพัฒน์ เก็มกาแมน
2. นายกัณฑ์อเนก หาญฮึก

สถานศึกษา:  

โรงเรียนองครักษ์   อำเภอองครักษ์   จังหวัดนครนายก
สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาเขต   7    สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน

บทนำ

โครงงานนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อสร้างและพัฒนาระบบให้อาหารสัตว์เลี้ยงผ่านโทรศัพท์มือถือ และนำความรู้ที่ได้จากการเข้าค่าย
สิ่งประดิษฐ์สมองกลฝังตัวมาใช้แก้ปัญหาในชีวิตประจำวัน  ผู้วิจัยได้ศึกษาเกี่ยวกับสัตว์เลี้ยงของคนไทยส่วนมาก คือ สุนัข โดยพบว่าการเลี้ยงสุนัขนั้นจำเป็นที่จะต้องให้อาหารและน้ำกับสุนัขทุก ๆ วัน วันละมากกว่า 1 มื้อ โดยผู้เลี้ยงอาจจะมีการน าอาหารสุนัขรสชาติต่าง ๆ ที่มีคุณค่าทางโภชนาการที่แตกต่างกันมาให้สุนัขกินต่างกันในแต่ละวัน ขึ้นอยู่กับสุขภาพและพันธุ์ของสุนัขที่ผู้เลี้ยงได้เลี้ยงไว้ โดยหากผู้เลี้ยงไม่สามารถอยู่ให้อาหารและน้ำแก่สุนัขได้นั้น สุนัขอาจจะไม่ได้รับสารอาหารหรืออาจได้รับอาหารในปริมาณที่มากเกินไป ทำให้เกิดโรคต่าง ๆ ได้

คณะผู้จัดทำจึงมีแนวคิดในการสร้างระบบให้อาหารสัตว์เลี้ยงผ่านโทรศัพท์มือถือที่ควบคุมด้วยบอร์ด KidBright ด้วยการเขียนโปรแกรมคอมพิวเตอร์เพื่อควบคุมเซ็นเซอร์ อัลตร้าโซนิค เซอร์โวมอเตอร์ และปั้มสูบน้ำ  เพื่อใช้สำหรับให้น้ำและอาหารแก่สัตว์ และตรวจวัดปริมาณอาหารคงเหลือ ในช่วงเวลาที่ผู้เลี้ยงไม่สามารถให้อาหารสัตว์เลี้ยงด้วยตัวเองได้จากผลการสำรวจพบว่า จากการสร้างระบบให้อาหารสัตว์เลี้ยงผ่านโทรศัพท์มือถือ  ซึ่งเป็นระบบให้อาหารสัตว์เลี้ยงผ่านโทรศัพท์มือถือต้นแบบที่มีขนาดกว้าง 25 เซนติเมตร ยาว 30 เซนติเมตร และสูง 60  เซนติเมตร ที่มีช่องใส่อาหาร 2 ช่อง ระบบให้อาหารสัตว์เลี้ยงผ่านโทรศัพท์มือถือ
สามารถให้น้ำและเลือกอาหารได้ และยังสามารถตรวจวัดปริมาณอาหารคงเหลือได้ โดยผู้ใช้สามารถตรวจสอบปริมาณอาหารที่คงเหลือภายในช่องใส่อาหารแต่ละช่องได้จากแอพพลิเคชั่น KidBright บนสมาร์ทโฟนได้ และสามารถให้อาหารสัตว์เลี้ยงโดยการกดปุ่มในแอพพลิเคชั่น KidBright โดยหากกดปุ่มสวิตช์ 1 และสวิตช์ 2 โดยสามารถเลือกให้อาหารจากช่องใส่อาหารทั้งสองช่อง โดยถ้ากด สวิตช์ 1 ระบบจะท าการปล่อยอาหารสัตว์จากช่องใส่อาหารช่องที่ 1 ออกมา และถ้ากด สวิตช์ 2 ระบบจะปล่อยอาหารจากช่องใส่อาหารช่องที่ 2 ออกมา และเมื่อปริมาตรน้ าในถาดของสัตว์มีปริมาตรถึงจุดที่กำหนดไว้ปั้มน้ำของระบบจะทำการสูบน้ำจากถังเก็บน้ำเข้ามาใส่ถาดน้ำของสัตว์เลี้ยงให้ถึงระดับที่กำหนดไว้

โครงงาน “ระบบนับและคัดแยกไข่ไก่อัตโนมัติ”

ผู้จัดทำ

1. นายวีระพงศ์ วงษ์พระจันทร์             ระดับชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5
2. นายพงศกร กันหา                            ระดับชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5
3. นางสาวฐนิชา สุวรรณปัญญา          ระดับชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5

อาจารย์ที่ปรึกษา:  นางสาวรุ่งรัตน์ จีรวิทย์ขจร

สถานศึกษา: โรงเรียนปิยชาติพัฒนา ในพระราชูปถัมภ์ฯ  ตำบลพรหมณี อำเภอเมืองนครนายก จังหวัดนครนายก

บทนำ

โครงงานเรื่อง เครื่องนับและคัดแยกขนาดไข่ไก่อัตโนมัติมีจุดมุ่งหมาย คือ ประดิษฐ์เครื่องนับจำนวนและคัดแยกขนาดไข่ไก่ ที่สามารถนับและคัดแยกภายในเล้าไก่ เพื่อช่วยให้การนับและคัดแยกไข่ไก่ได้ดีตามมาตราฐาน ในโครงงานนี้ประกอบไปด้วยเครื่องนับและคัดแยกไข่ไก่ เพื่อใช้ในวัตถุประสงค์ของโครงงาน

คณะผู้ทำโครงงานสังเกตพบปัญหาในเรื่องของการนับจำนวนของไข่ไก่และการคัดแยกไข่ไก่ หลังจากนั้นจึงนำปัญหาดังกล่าวมาปรึกษาและหาวิธีการแก้ไขปัญหา จึงได้จัดทำโครงงานเรื่องนี้ขึ้นมาและในผลของการดำเนินงาน เครื่องนับและคัดแยกไข่ไก่อัตโนมัติสามารถนับจำนวนและคัดแยกไข่ไก่ให้ได้ตามขนาดเบอร์ตามมาตราฐานได้จริงได้จริง สำเร็จลุล่วงตามวัตถุประสงค์ของโครงงานที่ได้กำหนดไว้

โครงงาน “เครื่องคัดน้ำหนักของผลมะม่วง “

ผู้จัดทำ

1. นายณัฐพล            พิมพา                 ระดับชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5
2. นายพลาธิป           มีบุบผา               ระดับชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5
3. นางสาวนวรัตน์     หมีนาค                ระดับชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5

อาจารย์ที่ปรึกษา:  นางสาวรุ่งรัตน์  จีรวิทย์ขจร

สถานศึกษา: โรงเรียนปิยชาติพัฒนา ในพระราชูปถัมภ์ฯ  ตำบลพรหมณี  อำเภอเมืองนครนายก  จังหวัดนครนายก

บทนำ

ในประเทศไทยจะมีการปลูกมะม่วงอย่างแพร่หลายทั่วภูมิภาค แต่พบว่าการส่งออกมะม่วงไปต่างประเทศนั้นมีเพียงร้อยละ 1.7 เท่านั้นส่วนร้อยละ 98 เป็นการบริโภคในประเทศเท่านั้น สถานการณ์การผลิตและการตลาดมะม่วงไทย ข้อมูลจากศูนย์สารสนเทศการเกษตร สำนักงานเศรษฐกิจการเกษตร โดยความร่วมมือกับกรมส่งเสริมการเกษตร ระบุว่า ในปี พ.ศ. 2557 มีพื้นที่ปลูกมะม่วงทั่วประเทศ 2,131,590 ไร่ ผลผลิต 3,308,230 ตัน พบว่ามูลค่าส่งออกมะม่วงในตลาดโลก 170,460.64 ล้านบาท ไทยได้มีส่วนแบ่งทางการตลาดอยู่อันดับที่ 9 โดยประเทศที่มีการส่งออกมากที่สุดคือ เม็กซโก 22.64% รองลงมาคือ อินเดีย 20.25% บราซิล13.18% ปากีสถาน 6.94% เนเธอร์แลนด์ 6.42% เปรู 5.71% เอกวาดอร์ 4.31% ฟิลลิปปินส์ 3.61% และจีน 1.31% ส่วนไทยมีส่วนแบ่งทางการตลาดเพียง 1.55% เท่านั้น ซึ่งถือว่าเรายังสามารถขยายตลาดสู่ต่างประเทศได้อีกมาก

ผู้จัดทำโครงงานได้สังเกตเห็นว่าการค้าขายผลไม้ (มะม่วง) ตามท้องตลาดมีการขายเป็นกิโลกรัม โดยแต่ละกิโลกรัมผู้ซื้อจะได้รับจำนวนผลไม้(มะม่วง) และราคาต่างกันทั้งนี้ขึ้นอยู่กับขนาดและคุณภาพของผลไม้(มะม่วง) ที่ทางผู้ผลิตหรือผู้ขายเป็นคนกำหนดจำนวนผลไม้(มะม่วง) และราคาขายโดยแบ่งระดับของผลไม้(มะม่วง) ตามคุณภาพหรือน้ำหนักของผลไม้(มะม่วง) ซึ่งทำให้มีปัญหาในเรื่องของจำนวนผลไม้(มะม่วง) และราคาซื้อขายที่ไม่ได้มาตรฐานแก่ผู้ซื้อและผู้ขาย

การที่ผู้ซื้อและผู้ขายได้จำนวนผลไม้(มะม่วง) และราคาซื้อขายที่ไม่ได้มาตรฐาน อาจทำให้เกิดการซื้อขายที่ไม่เป็นธรรมได้ แต่หากใช้ Weight ชั่งน้ำหนักผลไม้(มะม่วง) อย่างเดียวอาจเกิดความไม่สะดวกสบายในการคัดแยกน้ำหนักได้  ผู้จัดทำโครงงานจึงมีแนวคิดออกแบบสมองกลฝังตัวควบคุมน้ำหนักผลไม้(มะม่วง) ในแต่ละลูกผ่านการชั่งน้ำหนัก ซึ่งวัตถุประสงค์ของโครงงานต้องการคัดน้ำหนักของผลไม้(มะม่วง) โดยแบ่งการคัดขนาดออกเป็น 4 ขนาด คือ ขนาดเล็กกว่ามาตรฐาน ขนาดเล็ก ขนาดใหญ่ และขนาดมาตรฐาน ซึ่งทำให้ผลไม้(มะม่วง) ในแต่ละลูกมีขนาดใกล้เคียงหรือเท่ากันตามขนาดที่แบ่งไว้ได้ขนาดตามที่จะขาย และสามารถนำเครื่องวัดความเข้มแสงที่ได้มาพัฒนามาปรับใช้กับโครงงาน เพื่อส่งสัญญาณระบุการผ่านของผลไม้(มะม่วง) ที่ได้รับการชั่งน้ำหนักแล้ว โดยจะมีเสียงเตือนเกิดขึ้นเมื่อผลไม้(มะม่วง) ผ่านไปแล้ว และมีการเชื่อมต่อวงจรเข้ากับจอแสดงผล LCD  เพื่อแสดงค่าน้ำหนักผลไม้(มะม่วง) แต่ละลูกได้

โครงงาน “สมาร์ทไฮโดรโปนิกส์”

ผู้จัดทำ

1. นางสาวสุนันทา แจ่มผล
2. นางสาวธิดา ยันตะพันธ์
3. นางสาวเพ็ญนภา เสมอกาล

อาจารย์ที่ปรึกษา

1. ครูสานิต โลบภูเขียว
2. ครูนวภพ เศษเพ็ง
3. ครูณัฐพล วงษ์ยอด

สถานศึกษา:  โรงเรียนราชประชานุเคราะห์ 53 จังหวัดสกลนคร

บทคัดย่อ

โครงงานเรื่อง สมาร์ทไฮโดรโปรนิกส์มีที่มาจากโรงเรียนราชประชานุเคราะห์ 53 จังหวัดสกลนครเป็นโรงเรียนประจำที่ส่งเสริมให้นักเรียนที่จบ การศึกษาออกไปได้มีอาชีพติดตัวไปเพื่อการเลี้ยงชีพตัวเอง ซึ่งหนึ่งกิจกรรมที่นักเรียนให้ความสนใจและสร้างรายได้ให้กับนักเรียนคือ “การปลูกผัก” ในแต่ละวันนักเรียนจะใช้เวลาว่างและช่วงเย็นหลังเลิกเรียนเพื่อไปดูแล และทางโรงเรียนได้เข้าร่วมโครงการพัฒนาทักษะ ด้านอิเล็กทรอนิกส์และการเขียนโปรแกรมคอมพิวเตอร์ จึงได้นำเอาความรู้ที่ได้รับจากการเข้าร่วมอบรมมาเพื่อช่วยในการเลี้ยงไก่เนื้อ ซึ่งมีวัตถุประสงค์คือ 1. เพื่อสร้างสมาร์ทฟาร์มปลูกผักไฮโดรโปนิกส์ 2. เพื่อเกิดความสะดวกสบายในการปลูกและดูแลรักษา 3. เพื่อเพิ่มคุณภาพของผลผลิต แนวคิดในการพัฒนาคือเขียนโปรแกรมคอมพิวเตอร์ควบคุมการทำงานของอุปกรณ์ภายในสมาร์ทด้วยระบบอัตโนมัติผ่านบอร์ด Arduino โดยใช้เซนเซอร์วัดค่าอุณหภูมิและความชื้น เซนเซอร์วัดระดับน้ำโดยมีขั้นตอนในการดำเนินงาน 1. ศึกษาข้อมูล ขั้นตอนและวิธีการจัดทำสมาร์ทไฮโดรโปรนิกส์ 2. ออกแบบอุปกรณ์ควบคุมภายใน
โรงเรือนผัก 3. เขียนโปรแกรมควบคุมการทำงานของอุปกรณ์ในสโรงเรือน โดยกำหนดให้เซนเซอร์วัดอุณหภูมิวัดค่าเพื่อสั่งการทำงานของพัดลม และเซนเซอร์วัดค่าความเข้มแสงเพื่อสั่งการทำงานของระบบพ่นหมอก 4. ต่อวงจรไฟฟ้า และทดลองใช้โปรแกรมควบคุมการทำงานของอุปกรณ์ในโรงเรือน 5. สร้างและประกอบอุปกรณ์ใส่เข้าไปในแบบจำลองสมาร์ทไฮโดรโปรนิกส์ 6. ทดลองใช้
สมาร์ทไฮโดรโปรนิกส์ และบันทึกผลการทดลอง ซึ่งผลการทดลองพบว่าจาการศึกษาและทดสอบสมาร์ทโฮโดรโปรนิกส์พบว่า เมื่อเซนเชอร์วัดค่าอุณหภูมิได้มากกว่า หรือเท่ากับ 30 พัดลมจะทำงานเพื่อระบายอากาศภายในโรงเรือน และเมื่อเซนเชอร์วัดค่าแสงได้มากกว่า 35% เครื่องพ่นหมอกจะทำงานเพื่อเพิ่มความชื้นในโรงเรือนตามที่ได้เขียนคำสั่งลงในบอร์ด Arduino