โครงงานเห็ดนางฟ้าอัตโนมัติ

เนื่องด้วยโรงเรียนราชประชานุเคราะห์ ๒๒ ได้น้อมนำเอาหลักปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียงมาเป็นแนวทางในการปฏิบัติเพื่อให้นักเรียนได้เรียนรู้และมีทักษะในการดำรงชีวิตอย่างพอเพียง ทางโรงเรียนได้จัดทำศูนย์การเรียนรู้ตามหลักปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียงขึ้น ศูนย์การเรียนรู้การเพาะเห็ดนางฟ้าก็เป็นส่วนหนึ่งที่ทางโรงเรียนได้จัดทำขึ้นเพื่อให้นักเรียนได้เรียนรู้จากการปฏิบัติจริง แต่เนื่องด้วยการเพาะเห็ดนางฟ้าเป็นเห็ดที่มีข้อจำกัดและดูแลยากระดับอุณหภูมิที่เหมาะสมต่อการเจริญเติบโตของดอกเห็ดนางฟ้า จะอยู่ระหว่าง 20-30 องศาเซลเซียส ซึ่งเห็ดนางฟ้าจะมีดอกขนาดใหญ่และให้ผลผลิตมาก หากอุณหภูมิต่ำกว่า 15 องศาเซลเซียส หรือสูงกว่า 35 องศาเซลเซียสเห็ดนางฟ้าจะเจริญเติบโตช้า และบางครั้งนักเรียนไม่มีเวลารดน้ำเห็ดจึงให้ความชื้นและอุณหภูมิในโรงเห็ดเปลี่ยนแปลงไปซึ่งมีผลต่อการเจริญเติบโตของเห็ดทำให้ไม่ได้ผลผลิตตามต้องการเสี่ยงต่อการขาดทุนด้วยเหตุนี้ผู้จัดทำจึงได้คิดพัฒนาระบบควบคุมอุณหภูมิและระบบรดน้ำเห็ดอัตโนมัติขึ้นและมีกล้องติดไว้ที่โรงเพาะเห็ดเพื่อไว้ดูการเจริญเติบโตของเห็ดในโรงเรือน

วัตถุประสงค์ 

1. เพื่อจัดทำระบบควบคุมดูแลระบบการเปิด-ปิด น้ำในโรงเห็ดโดยไม่ต้องเสียเวลาในการเดินทางไปเปิด – ปิด และประหยัดค่าใช้จ่ายในระยะยาว
2. เพื่อพัฒนาทักษะกระบวนการทางวิทยาศาสตร์ และการเขียนโปรแกรมสำหรับประยุกต์ใช้ในชีวิตประวันได้

วัสดุอุปกรณ์

1.รีเรย์

2.โซรีนอยวาว

3.sensor วัดความชื้น

4.ท่อpvc

5.mcunode

6.คัดเอ้าตัดไฟ

7.อะแดปเตอร์

8. ตู้ใส่อุปรณ์

9.สายไฟ

10.ประตูน้ำ

11.ชุดพ่นหมอก

ผังโครงสร้าง

หลักการทำงาน

โดยปกติเห็ดนางฟ้าจะเจริญเติบโตดีในอุณหภูมิ 20-30องศา และความชื้นประมาณ 70% หลักการทำงานก็คือ เมื่อความชื้นน้อยก่วา 80% เซ็นเซอร์วัดความชื้ีนในดินก็จะทำงานโดยการส่งข้อมูลไปยัง เอ็มซียูโหนดจะควบคุมให้โซรีนอยวาวปล่อยกระแสไฟฟ้าทำให้ซีรีนวาวเปิดนำ้ก็สามารถไหลผ่านได้ แต่เมื่อความชื้นในดินมากก่วา 70เปอร์เซ็นซีรีนนอยวาวก็จะไม่ทำงานนำ้ก็จะไม่สามารถไหลผ่านได้ และยังมีกล้องเพื่อดูการเจริยเติบโตของเห็ดนางไฟ โดยสามารถดูผ่านโทรศัพท์มือถือได้

CODE คำสั่งการทำงาน

โครงงาน  ระบบน้ำ IoT

ที่มาและความสำคัญ

ด้วยมูลนิธิเทคโนโลยีสารสนเทศตามพระราชดำริสมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ สยามบรมราชกุมารี ร่วมกับสำนักงานพัฒนาวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีแห่งชาติ (สวทช.) ได้ดำเนินโครงการ “พัฒนาทักษะด้านอิเล็กทรอนิกส์และการเขียนโปรแกรมคอมพิวเตอร์” เพื่อส่งเสริมให้นักเรียนจากโรงเรียนในโครงการเทคโนโลยีสารสนเทศเพื่อการศึกษาในชนบท (ทสรช.) ได้มีโอกาสเรียนรู้สร้างสิ่งประดิษฐ์สมองกลฝังตัว ซึ่งเป็นกิจกรรมที่เสริมสร้างทักษะที่สำคัญในสตวรรษที่ 21 ให้แก่นักเรียนได้แก่ การใช้คอมพิวเตอร์โน้ตบุ๊กสำหรับ การเรียน Robotic learning การเรียนการสอนโดยใช้หุ่นยนต์ เทคโนโลยีระบบสมองกลฝังตัว (Embedded system) เป็นเทคโนโลยีที่  แฝงไว้ในอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์และเครื่องใช้ไฟฟ้า ทำให้สามารถเชื่อมต่อกัน สื่อสารแลกเปลี่ยนข้อมูลกันได้ ผ่านเครือข่ายไร้สาย ตามแนวแนวคิด  IoT (Internet of Things)   การคิดอย่างเป็นระบบ คิดเป็นแก้ปัญหาเป็น ทำงานกับผู้อื่นได้ ตลอดจนส่งเสริมนักเรียนเข้าร่วมนำเสนอผลงานในเวทีต่าง ๆ  โดยมีสถาบันกวดวิชา วีบาย เดอะเบรน สนับสนุนให้ทุนสำหรับการจัดทำโครงงาน

        โรงเรียนราชประชานุเคราะห์ ๕๑ จังหวัดบุรีรัมย์เป็นโรงเรียนประเภทอยู่ประจำ  รับนักเรียน      ด้อยโอกาส 10 ประเภท  ในการจัดการเรียนการสอนเน้นให้นักเรียน มีความรู้ ความสามารถ และทักษะในด้านการใช้เทคโนโลยี มี ความคิดสร้างสรรค์ และพัฒนานวัตกรรม ตามนโยบาย ไทยแลนด์ 4.0 ในหลักสูตรการเรียนการสอน คณะผู้จัดทำได้เรียนในรายวิชาโครงงาน  โดยนำศึกษา รวบรวมปัญหาในโรงเรียนมาวิเคราะห์  หาแนวทางการพัฒนาและแก้ไขปัญหา  โรงเรียนราชประชานุเคราะห์ ๕๑ จังหวัดบุรีรัมย์  มีนักเรียนในปีการศึกษา 2560 จำนวน 813 คน มีหอพักที่นักเรียนอยู่ประจำจำนวน  17  หอพัก  แยกเป็นหอพักนักเรียนหญิง จำนวน  9 หอ  และหอพักนักเรียนชาย จำนวน 8  หอ  ซึ่งปัญหาที่เกี่ยวกับความเป็นอยู่ของนักเรียนที่อยู่ประจำคือ  เรื่องการใช้น้ำ ในช่วงเวลาเร่งด่วน เช่น ตอนเช้าและเย็น น้ำจะไหลไม่ทัน การเปิดน้ำทิ้งโดยไม่เห็นความสำคัญ ส่งผลสิ้นเปลืองงบประมาณค่าน้ำเป็นจำนวนมาก  ผู้จัดทำโครงงานจึงมีแนวคิดในการจัดทำโครงงาน ระบบน้ำ IoT เพื่อแก้ปัญหาดังกล่าว

วัตถุประสงค์

หลักการทำงาน

เมื่อเสียบไฟ แล้ว  NodeMcu  จะเช็คคำสั่งจาก UltraSonic Sensor   ว่าระดับน้ำอยู่ในระดับใด ถ้าไม่ถึง 29.10%  จะส่งคำสั่งให้ โซลินอยด์วาล์ว ทำงาน น้ำก็จะไหลจากถังเก็บไปที่ถังน้ำใช้   เมื่อน้ำไหลไปได้ระดับที่เซ็นเซอร์สามารถจับและอ่านค่าได้ถึงระดับ 29.10 %  UltraSonic Sensor จะส่งค่ามาที่ NodeMcu ให้ปิดการจ่ายน้ำที่ โซลินอยด์วาล์ว  โดยเราสามารถเข้าไปดูระดับน้ำได้จาก  Blynk  App  แบบออนไลน์ได้  โดยที่เราต้องลง Blynk  App  ที่โทรศัพท์

CODE คำสั่งการทำงาน

ผลของการทดสอบ

จากผลการทดลองใช้ระบบน้ำ  IoT  สามารถควบคุมการทำงานของระบบการเปิด – ปิดน้ำได้อย่างดี  ส่งผลให้ให้ประหยัดน้ำ เหมาะกับการที่จะนำมาใช้ควบคุมการใช้น้ำของนักเรียนในโรงเรียนประจำ

รูปการทำงาน

วีดีโอผลงาน

–

คณะผู้จัดทำโครงงาน

นายกฤษณะ บุญเรือน     ระดับชั้นมัธยมศึกษาปีที่ ๕

นางสาวปภานิช เสือจู           ระดับชั้นมัธยมศึกษาปีที่ ๕

นายสุรสิทธิ์  เชาว์โคกสูง       ระดับชั้นมัธยมศึกษาปีที่ ๓

 อาจารย์ที่ปรึกษา

นางณุชรี อ่อนน้ำคำ

 นางสาวสุรัชนา พรมภมร

โรงเรียนราชประชานุเคราะห์ ๕๑ จังหวัดบุรีรัมย์

สังกัดสำนักบริหารงานการศึกษาพิเศษ  กระทรวงศึกษาธิการ

ช่องทางการติดต่อ

125 ม.3  ต.นางรอง อ.นางรอง จ.บุรีรัมย์31110

โทร. 044-632101  โทรสาร 044-632101

 https://sites.google.com/a/htp.ac.th/rachpracha51/contact

     โครงงานห้องเรียนอัจฉริยะ

ที่มาและความสำคัญ

ในปัจจุบันเทคโนโลยีได้เข้ามามีส่วนร่วมในชีวิตประจำวันของพวกเราทุกคน ในด้านที่สำคัญ คือ ด้านการอำนวยความสะดวกสะบายของมนุษย์ด้วยการนำเทคโนโลยีต่างๆมาประยุกต์หรือช่วยแก้ปัญหาเพื่อตอบสนอง ความสะดวกสบาย อันเห็นได้จากสิ่งประดิษฐ์และนวัตกรรม หลายๆอย่าง เช่น รถยนต์ คอมพิวเตอร์ โทรศัพท์มือถือ  ที่สร้างขึ้นเพื่อความสะดวกสบาย

ในการเปิด-ปิดไฟพัดลมในบางครั้ง เด็กนักเรียนที่มีหน้าที่รับผิดชอบประจำวันที่ลืมปิดไฟพัดลม และมีนักเรียนจากห้องอื่นเข้ามาก่อความวุ่นวายภายในห้องขณะที่นักเรียนไม่ได้อยู่ในห้องเช่น ช่วงพักกลางวัน และช่วงย้ายไปเรียนที่ห้องอื่น ทำให้สิ่งของภายในห้องสูญหายหรือไม่ได้จัดวางไว้ที่เดิม ทำให้เกิดปัญหากับนักเรียนที่เป็นเจ้าของสิ่งนั้น

เนื่องจากสาเหตุนี้ เราจึงได้สร้างแบบจำลองการทำงานของ smart classroom ขึ้นมาเพื่ออำนวยความสะดวกสบาย ตรวจสอบนักเรียนที่เข้าภายในห้องและใช้เป็นแบบอย่างในการพัฒนาต่อเป็นสิ่งที่สามารถใช้งานจริงได้

วัตถุประสงค์

1. เพื่อสร้างแบบจำลอง smart classroom
2. เพื่ออำนวยความสะดวกสบายในการเปิด-ปิดไฟพัดลม และตรวจสอบนักเรียนที่เข้าออกภายในห้อง

วัสดุอุปกรณ์

• บอร์ด Raspberry Pi
• มอเตอร์
• หลอด LED
• กล้อง

  

  
  
• ultrasonic sensor
• 

ผังโครงสร้าง

ผังงาน

หลักการทำงาน

ใช้webcamในการแสกนใบกน้าแล้วเปิดประตูเมื่อเดินเขาไปในห้องจะมีเซนเซอร์ตรวจจับการเคลือนไหวถ้ามีการเคลื่อนไหวก็จะเปิดไฟจนกว่าจะไม่มีการเคลื่อนไหวและเมื่อจะออกจากห้องก็จะมีเซนเซอร์ ultasonic คอยเปิดประตูอัตโนมัติ

CODE คำสั่งการทำงาน

ผลของการทดสอบ

เราได้ทำการให้ผู้ทดสอบ มาทดสอบในการใช้กล้องเว็ปแคมจดจำใบหน้าและระบุชื่อเจ้าของใบหน้านั้น ผลปรากฏดังงนี้

ครั้งที	ผู้ทดสอบคนที่1	ผู้ ทดสอบคนที่2	ผู้ทดสอบคนที่3	ผู้ทดสอบคนที่4
1
2
3
4
5

วิธีการดำเนินการ

  1 กำหนดปัญหาที่ต้องแก้ไข

จากการสังเกต พบว่ามีนักเรียนผู้รับผิดชอบเวรประจำวันหลายห้อง ลืมปิดไฟ พัดลม และมีนักเรียนต่างห้องเข้ามาทำให้สิ่งของสูญหาย จึงทำให้เราต้องการที่จะจัดทำโครงงานนี้ขึ้นมาเพื่อแก้ไขปัญหานี้

2 ทำการรวบรวมข้อมูล

เนื่องจาก เราต้องการจะทำที่เกี่ยวกับบอร์ด Raspberry Pi และเว็ปแคม ดังนั้น ข้อมูลที่  เราต้องศึกษา ก็คือข้อมูลเกี่ยวกับบอร์ด Raspberry Pi และเว็ปแคม บอร์ด Raspberry Pi คือ  เครื่องคอมพิวเตอร์ขนาดจิ๋ว ที่มีขนาดเพียงเท่ากับบัตรเครดิต ที่สำคัญคือ ราสเบอร์รี่พายนี้มีราคาที่ถูกมาก เมื่อเทียบกับคอมพิวเตอร์เดสก์ท็อปปกติ คือมีราคาเพียงแค่หนึ่งพันบาทแต่สามารถทำงาน  ได้เหมือนเครื่องคอมพิวเตอร์ทุกอย่าง เราสามารถต่อราสเบอร์รี่พายนี้เข้ากับจอคอมพิวเตอร์หรือ   จอทีวีที่รองรับ HDMI หรือถ้าไม่มีพอร์ต HDMI ก็ไม่ต้องกังวล สามารถต่อผ่านสายสัญญาณวิดีโอปกติ (เส้นสีเหลือง) แต่ความละเอียดอาจจะต่ำกว่า เซนเซอร์ คือ อุปกรณ์ตรวจจับสัญญาณหรืองปริมาณทางฟิสิกส์ต่างๆ

3 เลือกวิธีที่จะทำการแก้ปัญหา

ต้องการที่จะทำแบบจำลองห้องเรียนเพื่อใช้ในการอำนวยความสะดวกสบายในการเปิดปิดไฟ พัดลม

4 ทำการออกแบบและลงมือปฎิบัติ

ใช้ภาพร่าง 2 มิติในการอออกแบบตัวเครื่องจ่ายไฟอัตโนมัติและใช้ภาพ 3 มิติในการออกแบบโมเดลขึ้นเป็นชินงานต้นแบบ จากนั้นก็ลงมือปฎิบัติตามแผนที่วางไว้

5 เริ่มทำการทดสอบแบบจำลอง smart room

เริ่มทำการทดสอบแบบจำลอง smart roomโดยนำเซ็นเซอร์จับการเคลื่อนไหวมาคอยควบคุมการเปิดปิดประตู และใช้กล้องเวบแคมในตรวจจับใบหน้าเพื่อตรวจสอบผู้เข้าออกในห้อง

6 ทำการปรับปรุงแก้ไขปัญหาที่เกิดขึ้น

ปัญหาของพวกเราก็คือมอเตอร์ไม่ทำงานเนื่องจากกำลังไฟไม่พอพวกเราคณะผู้จัดทำจึงได้นำRelayมาช่วยเพื่มกำลังไฟ

7 ทำการประเมินผลที่ได้มา

เราได้ทำการทดลองโดยการใช้กล้องเวปแคมในการตรวจจับใบหน้า ผลปรากฏว่ากล้องเวปแคมสามารถตรวจจับใบหน้าได้ค่อนข้างแม่นยำ

คณะผู้จัดทำโครงงาน

1. ด.ช.ณัฐวัฒน์ ด้วงเงิน
2. ด.ช.ภูชิต  เกตุสมบูรณ์
3. ด.ช.อภิวิชญ์  ปาลิกา

อาจารย์ที่ปรึกษา

ครูอภิชาติ ชัยชนะ                                 สอนวิชา คอมพิวเตอร์

โทรศัพท์  0812743551                 อีเมล chaicha.ap@gmail.com

ครูนารีรัตน์ อินอิว                                  สอนวิชา คณิตศาสตร์

โทรศัพท์ 0885269988                   อีเมล ineiw2525@gmail.com

โรงเรียนพุทธโกศัยวิทยา

ที่อยู่ของโรงเรียน            โรงเรียนบ้านนา”นายกพิทยากร”

ถุงมืออัจฉริยะสำหรับผู้พิการทางสายตา

ทีมาและความสำคัญ
ไม้เท้า เป็น มิตรคู่มือ สื่อคู่เท้า สำหรับคนตาบอด ซึ่งถ้าท่านพบเห็นคนถือไม้เท้า ก็คือเป็นสัญลักษณ์
ที่บ่งบอกว่า เราคือคนตาบอด การใช้ไม้เท้าขาวของคนตาบอดนั้น จะต้องได้รับการฝึกฝน จนกระทั่งคนตาบอดสามารถใช้ อย่างเกิดทักษะ แล้วก็มีอิสระ แล้วก็มีความกล้าที่จะใช้ จากประสบการณ์ที่ผ่านมาพบว่า คนตาบอด
บางคน ไม่กล้าที่จะถือไม้เท้า แล้วก็ผู้ปกครองบางคน มีความรู้สึกลำบากใจ ที่จะให้บุตรหลานถือไม้เท้า ไม้เท้าขาว เป็นสัญลักษณ์ที่ผู้อื่นพบเห็นแล้วจะเข้าใจ แล้วก็จะสามารถช่วยเหลือได้ แต่จากการศึกษาพบว่าแม้แต่ในเมืองใหญ่
ที่มีความเจริญและความพร้อมด้านเทคโนโลยี ระบบการคมนาคมขนส่ง และระบบการสาธารณูปโภคที่ครบครันเพียงใดก็ตาม ก็ยังขาดอุปกรณ์ช่วยเหลือและอำนวยความสะดวกแก่คนพิการทางสายตา ที่เพียงพอและทั่วถึง
คณะผู้จัดทำจึงมีแนวคิดที่จะออกแบบถุงมืออัจฉริยะสำหรับผู้พิการทางสายตาด้วยเปลี่ยนจาก
การใช้ไม้เท้ามาเป็นถุงมือที่สามารถบอกได้ล่วงหน้าว่ามีวัตถุและนำเทคโนโลยีระบบสมองกลฝังตัว
ความก้าวหน้าของสมาร์ทโฟน ระบบทำทาง (GPS) นำเซนเซอร์อินฟราเรด แล้วนำมาเขียนโปรแกรมควบคุมการทำงานผ่านบอร์ด WeMos D1 มีการนำเอา Servo Motor มาเพื่อให้รับรู้ว่ามีวัตถุอยู่ด้านหน้า
ซึ่งจะช่วยอำนวยความสะดวกและรักษาความปลอดภัยได้เป็นอย่างดี

วัตถุประสงค์
เพื่อออกแบบและสร้างอุปกรณ์อำนวยความสะดวกแก่ผู้พิการตาทางสายตา

วัสดุอุปกรณ์

1. WeMos D1   

 2. Infrared sensors

3. GPS Module      

4. GMS/GPRS Module

5. Switch on/off  

6. Servo Motor

7. สายแพร์   

8. ถ่าน 9v       

9. ถุงมือ

ผังโครงสร้าง

หลักการทำงาน

     หลักการทำงานของถุงมืออัจฉริยะสำหรับผู้พิการทางสายตาคณะผู้จัดทำได้นำอุปกรณ์  WeMos D1 เป็นอุปกรณ์ควบคุมการทำงานจากการเขียนโปแกรมภาษา C เพื่อสั่งการให้อุปกรณ์ทำงานตามเงื่อนไขที่กำหนดมีดังต่อไปนี้

      3.1 เริ่มต้นการทำงานเซ็นเซอร์ทุกตัวเริ่มการตรวจเช็คคำสั่งที่กำหนด และ จีพีเอส (GPS) เริ่มระบุตำแหน่ของอุปกรณ์

                3.2 เมื่อ  Infrared sensors มีการตรวจพบสิ่งกีดขวางในระยะทาง น้อยกว่าหรือเท่ากับ 120 เซนติเมตร เซ็นเซอร์จะส่งข้อมูลไปที่ WeMos D1 จากนั้น WeMos D1 จะสั่งงานไปยัง
Servo Motor ให้ทำงาน

                3.3 เช็คตำแหน่องของอุปกรณ์ได้ด้วยดูผ่าน APP INVENTOR ในสมาร์ทโฟน

CODE คำสั่งการทำงาน

#include <Servo.h>
#include <SoftwareSerial.h>
#include <TinyGPS.h>

#include <ESP8266WiFi.h>
#include <MicroGear.h>

const char* ssid = “COM3”;
const char* password = “123456789”;

#define APPID “gps”
#define KEY “54qHudYtXHbJSzl”
#define SECRET “rCzodAuLCnoW0Mkq9Br6JOF6U”
#define ALIAS “esp8266”

TinyGPS gps;
SoftwareSerial ss(15, 13);
Servo myservo;
int ledPin = 13; //LED anode connected to digital pin 13
int inputPin = 5; //infrared proximity switch connected to digital pin 2
int val = 0; //this variable will read the value from the sensor
int pos = 0;
int roundmax = 30;
int qround = 0;

WiFiClient client;

int timer = 0;
MicroGear microgear(client);

static void smartdelay(unsigned long ms);
static String Get_Location();

void onMsghandler(char *topic, uint8_t* msg, unsigned int msglen) {
Serial.print(“Incoming message –> “);
msg[msglen] = ‘\0’;
Serial.println((char *)msg);
}

void onFoundgear(char *attribute, uint8_t* msg, unsigned int msglen) {
Serial.print(“Found new member –> “);
for (int i = 0; i < msglen; i++)
Serial.print((char)msg[i]);
Serial.println();
}

void onLostgear(char *attribute, uint8_t* msg, unsigned int msglen) {
Serial.print(“Lost member –> “);
for (int i = 0; i < msglen; i++)
Serial.print((char)msg[i]);
Serial.println();
}

/* When a microgear is connected, do this */
void onConnected(char *attribute, uint8_t* msg, unsigned int msglen) {
Serial.println(“Connected to NETPIE…”);
/* Set the alias of this microgear ALIAS */
microgear.setAlias(ALIAS);
microgear.subscribe(“/location”);
}

//*****************************************************************
//*****************************************************************
//*****************************************************************
//*****************************************************************

void setup()
{

Serial.begin(115200);
Serial.print(“Testing TinyGPS library v. “); Serial.println(TinyGPS::library_version());
ss.begin(9600);
myservo.attach(0); // ต่อ Servo กับ Digital Pin 0
pinMode(ledPin, OUTPUT); //declare LED as output
pinMode(inputPin, INPUT); //declare infrared sensor as input

microgear.on(PRESENT, onFoundgear);

/* Call onLostgear() when some gear goes offline */
microgear.on(ABSENT, onLostgear);

/* Call onConnected() when NETPIE connection is established */
microgear.on(CONNECTED, onConnected);

Serial.begin(115200);
Serial.println(“Starting…”);

/* Initial WIFI, this is just a basic method to configure WIFI on ESP8266. */
/* You may want to use other method that is more complicated, but provide better user experience */
if (WiFi.begin(ssid, password)) {
while (WiFi.status() != WL_CONNECTED) {
delay(500);
Serial.print(“.”);
}
}

Serial.println(“WiFi connected”);
Serial.println(“IP address: “);
Serial.println(WiFi.localIP());

/* Initial with KEY, SECRET and also set the ALIAS here */
microgear.init(KEY, SECRET, ALIAS);

/* connect to NETPIE to a specific APPID */
microgear.connect(APPID);

}

void loop()

{
val = digitalRead(inputPin); // read input value
if (val == HIGH) //check if the input is HIGH
{
digitalWrite(ledPin, LOW); //LED is off
Serial.println(val);
myservo.detach();
}

else
{
digitalWrite(ledPin, HIGH); //LED is turned on
Serial.println(val);
myservo.attach(0);
for (pos = 0; pos <= 90; pos += 1) // ค่อยๆเพิ่มองศาการหมุน จาก 0 ถึง 180 เพิ่มขึ้นที่ละ 1 องศาในเวลา 0.015 วินาที
{
myservo.write(pos); // คำสั่งองศาการหมุน
delay(2);
}
for (pos = 90; pos >= 0; pos -= 1) // ถ้าองศาถึง 180 แล้ว ให้ลดทีละ 1 องศาจนถึง 0 แล้ววนไปเรื่อยๆ
{
myservo.write(pos);
delay(2);
}
myservo.detach();
}

if (qround == roundmax) {
qround = 0;
}
if (qround == 0) {
String locate;
smartdelay(1000);
locate = Get_Location();
if(locate==”NULL”){
locate = locate +”|” + String(micros());
Serial.println(locate);
}else{
Serial.println(locate);
}
if (microgear.connected()) {
Serial.println(“connected”);

/* Call this method regularly otherwise the connection may be lost */
microgear.loop();
Serial.println(“Publish…”);

/* Chat with the microgear named ALIAS which is myself */
//microgear.chat(ALIAS,locate);
microgear.publish(“/location”,locate,true);
timer = 0;

}
else {
Serial.println(“connection lost, reconnect…”);
if (timer >= 5000) {
microgear.connect(APPID);
timer = 0;
}
else timer += 100;
}
delay(100);

}
qround++;
delay(50);

}

static String Get_Location()
{
float flat, flon;
unsigned long age, date, time, chars = 0;
unsigned short sentences = 0, failed = 0;
static const double LONDON_LAT = 51.508131, LONDON_LON = -0.128002;
String location;
int sate = 255;
sate = gps.satellites();
gps.f_get_position(&flat, &flon, &age);
if (sate < 255) {
location = String(flat, 6) + “|” + String(flon, 6);
} else {
location = “NULL”;
}
return location;
}

static void smartdelay(unsigned long ms)
{
unsigned long start = millis();
do
{
while (ss.available())
gps.encode(ss.read());
} while (millis() – start < ms);
}

ผลการดำเนินงาน

ผลจากการทำถุงมืออัจฉริยะสำหรับผู้พิการทางสายตาที่ควบคุมการทำงานด้วยโปรแกรมคอมพิวเตอร์ได้ตามเงื่อนไขที่กำหนด จากการทดสอบพบว่าถ้าเซนเซอร์อินฟาเรด (Infrared sensors) ที่สามารถตรวจจับวัตถุในระยะ 120 เซนติเมตร ถ้าพบวัตถุในระยะ 120 เซนติเมตร บอร์ด WeMos D1 จะสั่งงานให้ มอแตอร์สั่นทำงานแต่ถ้าระยะทางมากกว่า 120 เซนติเมตร มอเตอร์ จะไม่ทำงาน และยังสามารถเช็คดูตำแหน่งของอุปกรณ์ผ่าน c ในสมาร์ทโฟนได้

คณะผู้จัดทำโคงงาน

1. นายสัจจา  ชัยนามล                                                                    2. นายศักดา ดีแสง

ครูที่ปรึกษา     

1. นายคมกริช บุตรอุดม                    สอนวิชา คอมพิวเตอร์
2. นางสาวฐิติมา ผ่องแผ้ว                   สอนวิชา คอมพิวเตอร์
3. นายภีศเดช  วิชัด                          สอนวิชา คอมพิวเตอร์

โรงเรียนศึกษาสงเคราะห์ธวัชบุรี

ที่อยู่ของโรงเรียน            ตำบลนิเวศ   อำเภอธวัชบุรี จังหวัดร้อยเอ็ด